Zające w Indiach luty 2015. Cz.I Mumbaj-Pune-Aurangabad-Ajanta-Ellora-Nasik-Mumbay

Z cmentarzyska udajemy się do vihary, czyli klasztoru buddyjskiego.

Znajdujemy fragment cysterny wodnej

Symbol Siwy-

I wchodzimy do cel mnichów. Przyznam, że były wyjątkowo ciasne i ciemne, a łóżeczka twarde mieli mnisi oj twarde

W Sali medytacji kolejny boski symbol leży dziwnie pośrodku i do niczego nie pasuje. Mamy wrażenie, że spadł z nieba

Przed nami Chaitya Griha , podobno najchętniej fotografowane miejsce w regionie.

Ponownie nie możemy się nadziwić tej konstrukcji. Wszystko zostało wykute w skale, żadna kolumna nie jest dostawiona, idealnie wyprofilowane sklepienie pokryte łukami z drewna tekowego i jeszcze stupa (obchodzi się ją dookoła i też jest dostawiana tylko wykuta w skale), niesamowici byli ówcheśni architekci, o wykonawcach nie wspomnę .

Kończymy oglądanie kompleksu i udajemy się do wyjścia . Nic się dziwnego nie działo, nic nam nie zagrażało, ludzi jak na lekarstwo . Ja już z ciekawości ozór przydeptałam  o co chodziło z tą eskortą  .

Sanjay pyta się czy jesteśmy zadowoleni i, czy nam się podobało? Jednogłośnie odpowiadamy, że tak i pytamy czemu poszedł z nami? On na to, że jest tu pierwszy raz, nigdy nie słyszał o tym miejscu i chciał je koniecznie zobaczyć i ewentualnie potem móc proponować klientom. Nie wiedział czy będziemy chcieli z nim zwiedzać więc wymyślił eskortę. No padliśmy ze śmiechu  i od tej pory wiedzieliśmy, że to „nasz człowiek” i będzie z nim super . Nie pomyliliśmy się, do końca podróży z nim było idealnie.

Jesteśmy bardzo zadowolenie, że zboczyliśmy z drogi i zobaczyliśmy oba kompleksy. Przyznam, że mamy coraz większą ochotę na jakiś prysznic i krótki odpoczynek . Jedziemy więc prosto do Pune .

Pune jest drugim co do wielkości po Mumbaju miastem stanu Maharashtra. Nazywane jest „Oxfordem Wschodu” z uwagi na dużą ilość uczelni i instytutów naukowych, na których nauki pobierają studenci z całego świata. Dzięki dużemu napływowi ludzi młodych miasto bardzo dynamicznie rozwija się i podobno uznawane jest za bardzo nowoczesne. Sanjay z dumą opowiada o mieście, zauważamy jednak, że mieszkańców traktuje z lekką pogardą. Jego zdaniem nie s tak sympatyczni jak mieszkańcy Mumbaju, kierowcy są nieuprzejmi itd. No cóż odezwał się patriotyzm lokalny.  Na wjeździe do miasta straszne korki. Powoli przebijamy się w kierunku centrum. Do hotelu mamy jeszcze spory kawałek. Przejażdżamy koło pałacu AgaKhan i postanawiamy go zwiedzić zanim dojedziemy do hotelu .

Pałac Agakhan został wybudowany w pobliżu rzeki Mula na zlecenie Sułtana Muhammada Shakh Aghan III w IX, w 1969 roku Aga Chan IV przekazał go państwu.Obecnie  jest pomnikiem narodowym. W pałacu w latach 1942 -1944 roku więziony był tu Ghandi wraz z żoną Kasturbą i swoim sekretarzem. Po śmierci Ghandhiego stał się miejscem pielgrzymek . Każdy obywatel Indii pragnie tu przybyć i oddać hołd wielkiemu przywódcy . My też

Kupujemy bileciki i przez spory ogród udajemy się do pałacu.

Przyznam, że z daleka obiekt wygląda ciekawie.

W środku już niestety nie jest tak ładnie. Jak na pomnik narodowy to obiekt jest raczej kiepsko utrzymany.

Oglądamy galerię zdjęć,obrazów i rzeźb przedstawiających ważne wydarzenia z życia Mahatmy

właściciele pałacu

Przez szybę oglądamy salę, w której zmarła Kasturba

Jak na pałacową to łazienka wygląda bardzo skromnie

W ogrodzie znajduje się mauzoleum  Ghandhiego i Kasturby

W tym miejscu złożono prochy Mahatmy (część prochów złożono w mauzoleum w Delhi)

Przyszedł czas na udanie się do hotelu. To nasz pokój

Przed nami chwila relaksu, a później dalsze zwiedzanie miasta.

Zapomniałam dodać, że pałac udostępniony jest do zwiedzania od 9.00 do 18.00, pomiędzy 12.30 a 13.30 jest przerwa obiadowa.

Nelciu przyznam, że wyglądało to niesamowicie. Nie mogliśmy się nadziwić jakiego kunsztu trzeba żeby to wszystko wykuć w litej skale. Ba Zdjęcie nie oddaje wielkości sali