Czerniawa, bo gdzie indziej mogło nas ponieść?

Mimo że pogoda wcale nie była idealna, bo trochę kapało, trochę było zachmurzone niebo, ale postanawiamy jechać gdzieś dalej, w końcu wcześnie jest. Jako że Czerniawa, a raczej Świeradów tak naprawdę leży po sąsiedzku ze Szklarską Porębą.  Więc tam pojechaliśmy, ale nie po to aby połazić po mieście, bo akurat pod tym względem Szklarska jest jednak dość słaba. Brak jakiegoś konkretnego centrum, jakiegoś deptaku, wszystkie atrakcje są położone zdłuż ulic. 

W Szklarskiej Porębie są dwa imponujące, znane wodospady. Kamieńczyk i Szklarki. (choć akurat Szklarki są w Piechowicach, ale to już szczegóły). Nie pamiętając który leży bliżej i dogodniej tak, aby podejść z dziadkiem, jedziemy do Kamieńczyka. I mając 50% szansę aby trafić - spudłowaliśmy, bo jednak trasa od parkingu była dość długa i wcale nie łatwa.

Koniec końców mama i dziadek zostali na dole, a ja z tatem poszliśmy na wodospad.  

Do samego wodospadu trzeba kupić bilet, a także wypożyczyć kask - nie pamiętam ile kosztował, ale to generalnie była wejściówka do parku Narodowego

Jak widać, żółte kaski miały najwięcej pecha

Za wikipedią:

Wodospad Kamieńczyka (846 m n.p.m.) – najwyższy wodospad w polskich Sudetach, położony na trasie ze Szklarskiej Poręby na grzbiet główny Karkonoszy. Wodospad miał status pomnika przyrody, obecnie jest to obszar ochrony ścisłej, wchodzący w skład Karkonoskiego Parku Narodowego.

Woda potoku Kamieńczyk spada trzema kaskadami z wysokości 27 m i wpada do Wąwozu Kamieńczyka. Kaskada środkowa początkowo tworzy jeden strumień, który półtora metra niżej rozdziela się na półkach skalnych. Szerokość strumienia przy wodospadzie wynosi około 15 m, a niżej zmniejsza się nawet do 3 metrów. Ściany mają wysokość do 30–35 metrów. U stóp wodospadu znajduje się pięciometrowy kocioł eworsyjny, wypełniony blokami skalnymi. Poniżej wodospadu znajduje się kanion długości 100 m.

Za środkową kaskadą znajduje się grota, nazywana Złotą Jamą, sztucznie wykuta przez walończyków, którzy przed wiekami znajdowali tu ametysty i pegmatyt. W XIX w. na fali zainteresowania turystyką górską wodospad stał się atrakcję turystyczną. W roku 1890 Towarzystwo Karkonoskie udostępniło go do zwiedzania. Z powodu nieszczęśliwych wypadków ściany gardzieli przykryto siatką, która miała zapobiec spadaniu obrywających się odłamków skalnych. Wodospad był jedną ze scenerii filmu Opowieści z Narnii: Książę Kaspian.

Z wodospadem związana jest legenda, jakoby w skład wody wchodzą łzy siedmiu rusałek opłakujących jedną z nich, Łabudkę, która poszukując swego ukochanego Kamieńczyka Bronisza zginęła w przepaści. Rusałka była wielokrotnie ostrzegana przez siostry, by trzymała się z daleka od śmiertelnika; ta jednak powierzyła mu swoje klejnoty, które ukochany miał sprzedać, a zdobyte w ten sposób pieniądze miały być przeznaczone na leczenie chorej matki ukochanego. Gdy oblubieniec nie wracał, rusałka wyruszyła spod Łabskiego Szczytu, po drodze widząc Kamieńczyka. Pośliznęła się jednak i spadła w przepaść.