ONA I ON w Etiopii - Północ Południe

W stolicy zwiedzamy po kolei:

- Muzeum narodowe z Lucy – 10 birrów ( 1,8 zł) dojazd z Bole ROAD AFRICA AVENUE  busikiem do Arat Kilo ok 5 birrów za 2 osoby

- Tak samo jedziemy do muzeum etnograficznego na Uniwerku – piękny pałac i ogród.

Wejście 100 birrów – studenci 50 birrów.

- Muzeum czerwonego terroru za darmo – warto. Jedziemy z Bole busikiem  Maskel Square za 5 birrów za 2 osoby

- Mauzoleum Menelika II wejście 50 birrów z indywidualnym super przewodnikiem – pokazuje podziemia i cieszy się jak dziecko – tu piękny ogród z wielkimi żółwiami – dojazd z Maskel  kierunek Arta Kilo 2 birry za 2 osoby ( to wychodzi 1,8 grosza od osoby!)

- Piazza i mercato – dojazd z Arat kilo za 1 birr za osobe autobusem:0 – tam tez dojazd do hotelu Taitu – polecam w celach poglądowych, zobaczenia, napicia się kawy/piwa ale mieszkać…chyba nie

- Kosciól św Jerzego przy Piazza – za darmo

- kościół św Trójcy przy Arat Kilo – do kościoła za darmo jeśli powiesz ze chcesz się pomodlić  ale chcąc zwiedzić muzeum na tyłach opłata 100 birrów. Wokół zabytkowy cmentarz

-Teatr narodowy i pomnik lwa Judy – symbol Etiopii – z Piazza na ulicę churchila 2 birry od osoby

Jeździliśmy też kolejką/metrem/sky trainem -  są 2 linie niebieska i zielona za 2 birry od osoby

Postanawiamy zwiedzić muzeum krwawego terroru. Dowiadujemy sie skąd to powiedzenie - dzieci w Etiopii nie mają co jeść. Historia władzy okrutnych socjalistów wzbudza we mnie prawie takie emocje jak Czerwonych Kmerów w Kambodży. Brat Bratu zgotował taki los!

W czasie rządów Mengistu Hajle Mariama w Etiopii zginęło 1,5 mln ludzi. Wspierany przez Sowietów reżim mordował strzałem w tył głowy nawet dzieci i spowodował straszliwą klęskę głodu. - Był to rok 1975 i czerwony terror zbierał krwawe żniwo. 

Klęska głodu, która miała miejsce w latach 1984-1985, pochłonęła ponad milion ofiar. Głód był politycznym narzędziem mordu. Podobnie jak masowe, przymusowe deportacje. 

Wstęp co łaska - wejść warto - do dzisiaj 

Addis ma wiele pięknych zielonych miejsc w których można przycupnąć, odpocząć i poczuc się tak jak lubie - czyli pt NIE MUSZĘ NIC"

Jednym z takich miejsc jest Mauzoluem Menelika II - i ogród wokół

Mauzoleum przybliża nam dokonania tego oświeconego króla, panującego na przełomie XIX i XX w. Poza tym, że przeniósł on stolicę do Addis Abeby i zapewnił miastu lepszą możliwość rozwoju, przez założenie plantacji eukaliptusów, o czy już pisałam, król doprowadził do stolicy linię kolejową (do tej pory jedyną w Etiopii) i linie telefoniczną, zbudował pocztę i szpital. Zasłynął również nie tylko w Afryce jako zwycięski dowódca, gdy w 1896 r w bitwie pod Aduą jego wojska pokonały Włochów, hamując na trzydzieści lat ich imperialne zapędy. 
Mauzoleum mieści się w podziemiach kościoła Matki Boskiej i znajdują się tu krypty Menelika II, jego żony Zauditu i córki Teitu, która to mauzoleum zafundowała. Jest tu również grób córki Hajle Syllasje, która był pierwszą w Etiopii pielęgniarką i ku rozpaczy całego kraju zmarła w czasie porodu.

Ostatni dzień więc wracamy na ruchliwą aleję Churchilla.Na południowym krańcu alei, niedaleko głównej stacji kolejowej, i przy Teatrze Narodowym znaleźliśmy wreszcie pomnik Lwa Judy - dawnego symbolu cesarskiej potęgi Etiopii. Symbol ten nawiązuje oczywiście do biblijnego izrealskiego plemienia Judy, jednak Etiopczykom kojarzy się przede wszystkim z przydomkiem ostatniego abisyńskiego cesarza Hailego Selassiego. Według tutejszej legendy władca ten miał bowiem wywodzić się w linii prostej od biblijnego króla Salomona i królowej Makedy - władczyni królestwa Saby w południowej części Półwyspu Arabskiego, których syn Menelik miał założyć królestwo Aksum na północnych terenach obecnej Etiopii.
Po obaleniu cesarstwa w połowie lat '70 ubiegłego stulecia lew zniknął z oficjalnych państwowych symboli, zastąpiony najpierw emblematem reżimu wojskowej rady Derg, potem godłem Ludowo-Demokratycznej Republiki Etiopii, a w końcu obecnie używanym złotym pentagramem w błękitnym polu, symbolizującym jedność kraju. Mimo to nie tylko nigdy nie usunięto tutejszych pominików Lwa Judy i  w pewnym sensie lew wciąż żyje w świadomości mieszkańców Etiopii jako symbol ich historii i tradycji - pojawia się na przykład jako częsty motyw ozdobny, czy też architektoniczny. W Addis Abebie jest zresztą jeszcze kilka innych pomników, przedstawiających Lwa Judy.

Powrót do hotelu był hardcorowy - widać już chmury...czuć wilgoć...zaraz się zacznie - Ten kraj w którym podobno nie ma wody nagle zalał nas ścianą deszczu...Nagle ilość osób chętnych odjechać busami zwiększyła się wielokrotnie, skąd się wzięli nie wiem...nie było ich tylu:)

LORD :

Wreszcie doczytałem... i z przykrością stwierdzam, że bardzo żałuję, że nie dotarłem na północ...

P.S. Przygody super

Wojtek nie mów że wróciwszy wczoraj...z LegiemJetem  i nie tylko  zabrałes się za czytanie Etiopii! Odpoczywaj bo od jutra piszesz o Malezji Kambo Taj - czyli Trójkącie Bermudzkim w który można wpaść i nie chcieć wrócić:)

Podsumuje szybciutko

Jestem zachycona!

Etiopia z czasem zyskała zwłaszcza gdy opadły emocje...bo oprócz tych przygód jeszcze w addis mieliśmy spotkanie bliskie z kieszonkowcem - strata 20$...i mimo ze czułam się bezpiecznie trzeba się bardzo pilnować.

Ludzie są przyjażni choć oczywiście wszędzie zdarzają się bardziej i mniej mili, otwarci i nie koniecznie....jak wszędzie na świecie.

Kraj różnorodny. Aż trudno uwierzyć że na jednej ziemi jest tak ...tak inaczej w każdym miejscu

Zle tylko wspominam Gonder. Ale to trochę na swoje życzenie - było brać samolota:)

Dla spragnionych przygód i nietuzinkowych doznań, lubiących emocje - to wspaniałe miejsce. Nigdy dotąd nie miałam takich przygód przy jednoczesnym poczuciu spokoju i komfortu - choć wiem ze patrząc na niektore warunki trudno w to uwierzyć , ale u mnie dużo czyni kwestia nastawienia. Wiedziałąm czego się tam spodziewać i byłam na to przygotowana i psychicznie i fizycznie i pod względem przedmiotów w walizce. Za to dziekuję Wojtkowi Lordowi, Adamowi Filosowi i Klaudii Rakosz - bo tylko gumki do włosów zapomniałam a Klaudia dałą na nieoddanie:)

Napewno nie zapomnę tego wyjazdu!!!

hahaha....a ja nie wiem czy jest drugi taki kraj w którym jest TYLE:)