Następnie jedziemy do Bazyliki i sanktuarium Ta’ Pinu zlokalizowanej w pobliżu miejscowości Għarb. Bazylika należy do najważniejszych świątyń w kraju. Świątynia zbudowana została w polach i widać ją z daleka, widzieliśmy ją z cytadeli i trzeba przyznać, że intryguje samym wyglądem i położeniem.Do Bazyliki można dojść chodnikiem wzdłóż drogi.
Dlaczego nie jest położona jak inne świątynie wśród wąskich uliczek i zabudowań miasta? Miejsce ma swoją historię, którą cytuję za Internetem:
2 czerwca 1883 r. 45-letnia Karmni Grima, jak co dzień, poszła rano do pobliskiej kaplicy na mszę, a następnie do pracy w polu. Przechodząc przed południem obok kapliczki, usłyszała głos: Wejdź, bo przez rok nie będziesz w stanie tu wrócić.
Kobieta mocno się wystraszyła, ale zgodnie z instrukcją weszła do kaplicy. Tam, ze strony obrazu Wniebowzięcia Najświętszej Maryi, padły słowa wezwania do odmówienia trzech Zdrowaś Maryjo. Przerażona Karmni Grima odmówiła modlitwę i poszła do domu. Okazało się, że tego samego dnia mocno się rozchorowała. Przez rok rzeczywiście nie wychodziła z domu, a do kaplicy, zgodnie z zapowiedzią płynącą z obrazu Matki Bożej, mogła pójść dopiero po 12 miesiącach.
Karmni nie mówiła nikomu o swoim doświadczeniu, aż pewnego dnia zwierzyła się zaprzyjaźnionemu sąsiadowi, Francesco Portelliemu, który ją odwiedzał podczas choroby. Okazało się, że Portelli również słyszał głos Maryi. Co więcej, niedługo później dzięki wstawiennictwu Matki Bożej jego matka została cudownie uzdrowiona. Karmni Grima i Francesco Portelli poinformowali o wszystkim biskupa Pietru Pace, który uznał, że głos, który słyszeli, był pochodzenia niebiańskiego.
Informacje o niezwykłych wydarzeniach w Gharb błyskawicznie rozeszły się po Gozo i Malcie. Na wyspę zaczęli przybywać pielgrzymi, a modlitwa przed obrazem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi owocowała wieloma cudami. Okazało się, że liczba wiernych chcących pomodlić się przed świętym obrazem jest tak duża, że trzeba zbudować większy kościół, który byłby w stanie ich pomieścić.
I tak w 1920 roku zaczęto budować świątynię, którą znamy dzisiaj jako bazylikę Najświętszej Maryi Panny Ta’ Pinu. Stara kaplica została zachowana w murach nowej, ponieważ na początku prac budowlanych jeden z pracowników, którego zadanie polegało na rozbiórce starych murów, złamał rękę. Odczytano to jako znak, aby nie burzyć murów, lecz wkomponować XVI-wieczną budowlę w nowy kościół. Karmni Grima widziała, jak wznoszą się mury świątyni, ale nie doczekała jej otwarcia. Zmarła 25 lutego 1922 roku.
Świątynię ukończono w 1931, a w 1932 otrzymała ona tytuł bazyliki mniejszej. W 1598 nadano jej obecne imię - Pinu oznacza Filip i upamiętnia właściciela ziemskiego, który w XVI wieku nadał te ziemie kościołowi pod pierwotną świątynię. W maju 1990 miejsce to odwiedził Jan Paweł II. Dołożył on do obrazu Matki Boskiej pięć złotych gwiazd. Benedykt XVI w 2010 ofiarował kościołowi złotą różę.
Już od bramy widać, że miejsce to przyciąga turystów i pielgrzymów.
Ciekawa historia i oryginalny obiekt. Ciekawe skąd taka dziwna nazwa ?
Z neta: "Skąd wzięła się nazwa Ta' Pinu? W 1587 roku ziemię, na której stała kaplica odkupiła inna rodzina. Nowym właścicielem stał się Filipino Gauci, zwany Pinu, który w 1611 roku przekazał pieniądze na odbudowę kaplicy i świadczenie usług liturgicznych."
Chociaż kształt i materiał, z którego zbudowano Bazylikę jest charakterystyczny dla Malty i Gozo jej usytuowanie jest inne, inne jest też wnętrze. Nie ma aż takiego przepychu choć nie można odmówić jej piękna i elegancji. Ale sami zobaczcie i oceńcie. Wchodzimy do środka.
Dalej jedziemy na wschód w stronę wybrzeża ale też w stronę widocznego stożkowatego wzgórza Tas-Salvatur. Nie jest wysokie około 96 m n.p.m. Na jego szczycie stoi statua Jezusa Chrystusa. Wysokość pomnika wynosi 12 metrów. Postać Jezusa jest skierowana twarzą w kierunku centrum wyspy Gozo
Za interetem:
Historycznie na szczycie istniał drewniany krzyż. Pierwotny posąg został umieszczony na wzgórzu w 1904 roku i poświęcony Jezusowi Odkupicielowi. Odtąd wzgórze stało się powszechnie znane jako "Tas-Salvatur", co oznacza Zbawiciela/Odkupiciela. Rzeźba nie była odporna na czynniki atmosferyczne i musiała zostać zastąpiona w latach sześćdziesiątych. Następny posąg został uszkodzony podczas burzy. Dzisiejsza rzeźba, zbudowana w latach 70. XX wieku, jest wykonana z betonu i jest odporna na warunki atmosferyczne. Jest to mniejsza kopia posągu Chrystusa Odkupiciela w Rio de Janeiro w Brazylii[6][4]. Legendy
Z miejscem związana jest popularna legenda oraz mit religijny. Zgodnie z tradycją, w dawnych czasach nad wzgórzem widziany był dym wychodzący do góry, co doprowadziło mieszkańców do przekonania, że w rzeczywistości jest to wulkan. Geologowie odrzucili jednak taką ideę. Inna legenda mówi, że po tym jak Bóg ukarał ludzi Gozo i pogrążył wyspę w ciemności na trzy doby, to właśnie z góry wyłonił się pierwszy promień światła (merżuq, stąd nazwa Tal-Merżuq), który ponownie oświetlił okolice.
Ponieważ chcemy odwiedzić jeszcze parę miejsc odpuszczamy sobie wejście na wzgórze. Jedziemy do miejscowości nadmorskiej Marsalforn. Czlon w nazwie "marsa" oznacza , że miato jest nad zatoką. Według naszego przewodnika to nadmorski kurort. W dniu w którym byliśmy nie widać było dużego ruchu turystów, ale nie zapominajmy, że na Malcie maj to jeszcze zima
Na parkingu, na którym nie ma problemu ze znalezieniem wolnego miejsca, wita nas kiciuś.
Idziemy przejść się wzdłuż brzegu. Za budynkami widać wzgórze z pomnikiem Chrystusa.
Idziemy w prawo w stronę małych klifików i fajnej skałki.
Fajne widoki z góry. Widać,że mury faktycznie mega grube
No trip no life
Następnie jedziemy do Bazyliki i sanktuarium Ta’ Pinu zlokalizowanej w pobliżu miejscowości Għarb. Bazylika należy do najważniejszych świątyń w kraju. Świątynia zbudowana została w polach i widać ją z daleka, widzieliśmy ją z cytadeli i trzeba przyznać, że intryguje samym wyglądem i położeniem.Do Bazyliki można dojść chodnikiem wzdłóż drogi.
Dlaczego nie jest położona jak inne świątynie wśród wąskich uliczek i zabudowań miasta? Miejsce ma swoją historię, którą cytuję za Internetem:
2 czerwca 1883 r. 45-letnia Karmni Grima, jak co dzień, poszła rano do pobliskiej kaplicy na mszę, a następnie do pracy w polu. Przechodząc przed południem obok kapliczki, usłyszała głos: Wejdź, bo przez rok nie będziesz w stanie tu wrócić.
Kobieta mocno się wystraszyła, ale zgodnie z instrukcją weszła do kaplicy. Tam, ze strony obrazu Wniebowzięcia Najświętszej Maryi, padły słowa wezwania do odmówienia trzech Zdrowaś Maryjo. Przerażona Karmni Grima odmówiła modlitwę i poszła do domu. Okazało się, że tego samego dnia mocno się rozchorowała. Przez rok rzeczywiście nie wychodziła z domu, a do kaplicy, zgodnie z zapowiedzią płynącą z obrazu Matki Bożej, mogła pójść dopiero po 12 miesiącach.
Karmni nie mówiła nikomu o swoim doświadczeniu, aż pewnego dnia zwierzyła się zaprzyjaźnionemu sąsiadowi, Francesco Portelliemu, który ją odwiedzał podczas choroby. Okazało się, że Portelli również słyszał głos Maryi. Co więcej, niedługo później dzięki wstawiennictwu Matki Bożej jego matka została cudownie uzdrowiona. Karmni Grima i Francesco Portelli poinformowali o wszystkim biskupa Pietru Pace, który uznał, że głos, który słyszeli, był pochodzenia niebiańskiego.
Informacje o niezwykłych wydarzeniach w Gharb błyskawicznie rozeszły się po Gozo i Malcie. Na wyspę zaczęli przybywać pielgrzymi, a modlitwa przed obrazem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi owocowała wieloma cudami. Okazało się, że liczba wiernych chcących pomodlić się przed świętym obrazem jest tak duża, że trzeba zbudować większy kościół, który byłby w stanie ich pomieścić.
I tak w 1920 roku zaczęto budować świątynię, którą znamy dzisiaj jako bazylikę Najświętszej Maryi Panny Ta’ Pinu. Stara kaplica została zachowana w murach nowej, ponieważ na początku prac budowlanych jeden z pracowników, którego zadanie polegało na rozbiórce starych murów, złamał rękę. Odczytano to jako znak, aby nie burzyć murów, lecz wkomponować XVI-wieczną budowlę w nowy kościół. Karmni Grima widziała, jak wznoszą się mury świątyni, ale nie doczekała jej otwarcia. Zmarła 25 lutego 1922 roku.
Świątynię ukończono w 1931, a w 1932 otrzymała ona tytuł bazyliki mniejszej. W 1598 nadano jej obecne imię - Pinu oznacza Filip i upamiętnia właściciela ziemskiego, który w XVI wieku nadał te ziemie kościołowi pod pierwotną świątynię. W maju 1990 miejsce to odwiedził Jan Paweł II. Dołożył on do obrazu Matki Boskiej pięć złotych gwiazd. Benedykt XVI w 2010 ofiarował kościołowi złotą różę.
Już od bramy widać, że miejsce to przyciąga turystów i pielgrzymów.
Ciekawa historia i oryginalny obiekt. Ciekawe skąd taka dziwna nazwa ?
No trip no life
Z neta:
"Skąd wzięła się nazwa Ta' Pinu? W 1587 roku ziemię, na której stała kaplica odkupiła inna rodzina. Nowym właścicielem stał się Filipino Gauci, zwany Pinu, który w 1611 roku przekazał pieniądze na odbudowę kaplicy i świadczenie usług liturgicznych."
...heh, ta Malta to naprawdę..."ziemia święta" !!! ; )
...no to w drogę... żeby się oburzać i podziwiać
...zdumiewać i wzruszać ramionami...wybrzydzać i zachwycać...Radoslav
Tak, można odnieść takie wrażenie. Chyba nigdzie nie spotkałam tylu kościołów.
Chociaż kształt i materiał, z którego zbudowano Bazylikę jest charakterystyczny dla Malty i Gozo jej usytuowanie jest inne, inne jest też wnętrze. Nie ma aż takiego przepychu choć nie można odmówić jej piękna i elegancji. Ale sami zobaczcie i oceńcie. Wchodzimy do środka.
W nawach bocznych kościoła można zobaczyć dowody uzdrowień (kule, gorsety, ubranka dziecięce, listy dziękczynne do Matki Boskiej).
Ostatni rzut oka i wychodzimy. Jeszcze tylko ostatnie fotki i wracamy do auta bo chcemy odwiedzić jeszcze wiele miejsc.
Dalej jedziemy na wschód w stronę wybrzeża ale też w stronę widocznego stożkowatego wzgórza Tas-Salvatur. Nie jest wysokie około 96 m n.p.m. Na jego szczycie stoi statua Jezusa Chrystusa. Wysokość pomnika wynosi 12 metrów. Postać Jezusa jest skierowana twarzą w kierunku centrum wyspy Gozo
Za interetem:
Historycznie na szczycie istniał drewniany krzyż. Pierwotny posąg został umieszczony na wzgórzu w 1904 roku i poświęcony Jezusowi Odkupicielowi. Odtąd wzgórze stało się powszechnie znane jako "Tas-Salvatur", co oznacza Zbawiciela/Odkupiciela. Rzeźba nie była odporna na czynniki atmosferyczne i musiała zostać zastąpiona w latach sześćdziesiątych. Następny posąg został uszkodzony podczas burzy. Dzisiejsza rzeźba, zbudowana w latach 70. XX wieku, jest wykonana z betonu i jest odporna na warunki atmosferyczne. Jest to mniejsza kopia posągu Chrystusa Odkupiciela w Rio de Janeiro w Brazylii[6][4]. Legendy
Z miejscem związana jest popularna legenda oraz mit religijny. Zgodnie z tradycją, w dawnych czasach nad wzgórzem widziany był dym wychodzący do góry, co doprowadziło mieszkańców do przekonania, że w rzeczywistości jest to wulkan. Geologowie odrzucili jednak taką ideę. Inna legenda mówi, że po tym jak Bóg ukarał ludzi Gozo i pogrążył wyspę w ciemności na trzy doby, to właśnie z góry wyłonił się pierwszy promień światła (merżuq, stąd nazwa Tal-Merżuq), który ponownie oświetlił okolice.
Ponieważ chcemy odwiedzić jeszcze parę miejsc odpuszczamy sobie wejście na wzgórze. Jedziemy do miejscowości nadmorskiej Marsalforn. Czlon w nazwie "marsa" oznacza , że miato jest nad zatoką. Według naszego przewodnika to nadmorski kurort. W dniu w którym byliśmy nie widać było dużego ruchu turystów, ale nie zapominajmy, że na Malcie maj to jeszcze zima
Na parkingu, na którym nie ma problemu ze znalezieniem wolnego miejsca, wita nas kiciuś.
Idziemy przejść się wzdłuż brzegu. Za budynkami widać wzgórze z pomnikiem Chrystusa.
Idziemy w prawo w stronę małych klifików i fajnej skałki.