Lordowski w krainie deszczowców - Islandia na w(l)odzie

Obszar geotermalny Hverir, to niesamowite miejsce, błękit wody kontrastuje z czerwonym kolorem ziemi, zaczynamy się zastanawiać czy to jeszcze Ziemia czy już może inne planeta?

po lewej stronie taki krajobraz....

a po prawej taki....

patrzymy w lewo... i znowu pytanie, czy my jesteśmy na naszej planecie??

zapach zgniłych jajek z impetem atakuje nasze oczy, nozdrza...siarkę czuć wszędzie ...

Wkraczamy na pola lawowe Leirhnjúkur. Idziemy dalej, schodzimy z drewnianej kładki i zaczynamy stąpać po polu lawowym Leirhnjúkur, największej i chyba najbardziej niebezpiecznej atrakcji Krafli. To między innymi to miejsce zostało uformowane podczas ostatniej erupcji. Kolor ziemi zmienia się z czerwonego na czarny. Czujemy jak ziemia, po której stąpamy, pracuje i porusza się z każdym naszym krokiem, delikatnie się w niej zapadamy, ale ona nic sobie z tego nie robi, po chwili odgina się z powrotem, jest giętka jak rozgrzana plastelina. Z niektórych szczelin wydobywają się białe smugi pary, które nieźle rozgrzewają ziemię. Od bulgoczącego błota lepiej trzymać się z daleka, można się naprawdę poparzyć. Krajobraz robi się bardziej księżycowy niż marsjański. Co jakiś czas widać na nim przebłyski życia, wtedy czerń lawy pokrywa zieleń mchu.

Po dwugodzinnym spacerku po "księżycu" udajemy się na parking, by dojechać do Hverir, bulgoczącego obszaru geotermalnego.

po drodze można wziąć prysznic czy przemyć twarz . ciepła woda tryska ze specjalnie zamontowanego prysznica

po paru chwilach docieramy na parking....  Na obszarze geotermalnym Hverir znowu trafiamy na księzyc. Spacerujemy pomiędzy bulgoczącymi kałużami i kilkumetrowymi słupami pary buchającymi z ziemi. Wszędzie unosi się intensywny zapach zgniłych jajek, który wydostaje się przez wulkaniczne fumarole. Ale po kilku chwilach zapach przestaje drażnić, a zachwycamy się tym, co widzimy. Bulgocząca woda i błoto mogą mieć nawet ponad 100 stopni, większość z nich odgrodzona jest linkami, podobno zdarzały się przypadki turystów, którzy empirycznie sprawdzali temperaturę, kończyło się ciężkimi poparzeniami. Wystarczy usiąść na kamieniu ogrzanym przez wydobywającą się spod ziemi parę, żeby uwierzyć, że zarówno para i woda jest gorąca.

mimo, że to gorąca ziemia, gorące źródła, to potrafi powiać arktycznym, przenikającym, zimnym wiatrem...

a widzisz... bo myślałem, że się pod ziemię zapadłaś a ja tak się spieszę ze swoją, bo zaraz mnie spory projekt czeka i będzie spora przerwa... a teraz póki coś jeszcze pamiętam....

jeszcze kilka fotek z tego magicznego miejsca

Janjus do zwierząt mam ostatnio szczęście.. przeciwnie niż do pogody... ale nie chce zapeszać, bo jest jeszcze kilka miejsc, gdzie zwierzęta grają głowną rolę w tych rejonach

Tom, oglądałem wiele zdjęć z tego rejonu, a ta natura, która mi się ukazała, przeszła moje najśmielsze oczekiwania

Kierujmy się teraz na południe w kierunku "czarnego miasta" Dimmuborgir. Po drodze odwiedzamy jeszcze gorące żródło, z którego z impetem wylatuje woda o temperaturze około 100˚ C tworząc gorący, naturalny basen

Zaglądamy na chwilkę do jaskini lawowej Grjótagja, wypełnionej gorącą wodą. Do lat 70tych XX wieku było to popularne miejsce do kąpieli. W latach 1975-1984 nastąpiły erupcje i temperatura podniosła się do 50 °C. Obecnie temperatura spada i jest w przedziale 43-46 °C. Jak mówi informacja przed wejściem: wchodzisz na własne ryzyko. Aktualnie również można spotkac tutaj zażywających kapieli miejscowych. Należy uważać przy zejściu i wejściu, ponieważ wszędzie są wystające skały i może być ślisko.

Docieramy na parking do wulkanu Hverfjall. Zaczyna padać, więc ja sobie odpuszczam, tym bardziej, że tego lata odwiedzę jeszcze 2 wulkany na Jawie w Indonezji... Widziałem wcześniej zdjęcia z krateru Hverfjall.. zwykła szara dziurka... moja córka wraz ze znajomymi oczywiście idzie, a ja w tym czasie przeglądam foldery i broszury, które dostałem w Reykjahlíð ( to te pierwsze miejsce, gdzie zdobylismy wszelkie informacje o bliskim obszarze jeziora Mývatn ).