Ukraina Off-road,

Nelcia :

Jestem i to chyba nawet pierwsza

Cieszę się, że jesteś, może się tak zdarzyć że będziesz tylko Ty, jako wierny kibic, bo kto będzie chciał oglądać utaplanych w błocie facetów wraz z ich patrolami, jak jest tutaj tyle pięknych miejsc pod palmami ale co tam niech się dzieje.....

Andrew :

Jakby co, to ja też

a jednak jest już drugi obserwator pozdrawiam

Piątkowy poranek, słoneczko próbuje przebić się przez gęste chmury i mało co zachęca do wstawania po trudach nocy. Szybkie śniadanie i lecimy w kierunku Turki, a potem w planie Połonina Pikuja. 

No i ja, jeszcze w miarę czysta

Teraz jest DZIURA. Można ja objechać , ale nie jesteśmy po to tu, aby sobie ułatwiać, przecież damy jej radę. Leży sobie to Dziursko między dwoma wsiami i czeka na klientów takich właśnie jak my. Podchodzi do nas lokales i mówi, że tędy się nie da i że wczoraj dwa krótkie Patrole  siedziały w niej kilka godzin. 

To nasi mówię z dumą, my też damy jej radę.

Po wstępnej diagnozie Adam wybiera prawą dziurę, wpada do niej na całego.

 Następnie Henio wybiera dziurę po prawej stronie, również wpada i tam zostaje,

My wybraliśmy dziurę środkową, skończyliśmy dokładnie tak samo jak poprzednie dwa samochody.

Wciągarka poszła w ruch, długo meczyliśmy się zanim wszystkie auta znalazły się po drugiej stronie.

Moje buty

Dunia też walczyła z błotkiem

Po dobrych dwóch godzinach docieramy do drogi i po chwili wspinamy sie na pierwsze połoninki.

Jest całkiem uroczo. W międzyczasie słoneczko, które przez chwilę świeciło znowu gdzieś sobie poszło, ale chmury są bajkowe  

Teraz juz tylko brody Dniestru przed nami- źrodła tej wielkiej rzeki są na wzgórzach w okolicy Turki.

Nelcia :

O rany,ale przygody od samego poczatku prawdziwe OFF ROAD 

Megi , twoje buty mówia wszystko he he

oj tak, to takie naturalne zabiegi SPA, polecam po 4 dniach czułam się jak nowonarodzona 

Po drodze spotykamy tubylca, bardzo jest zaciekawiony nami. 

Po drodze mijamy ubogie domostwa, ale jakże urocze, dzieci nam machają, zawsze jesteśmy przygotowani na taki wyjazd. Wieziemy ze sobą słodycze i owoce. 

Po kilku przeprawach głodni zjadamy barszcz ukraiński i pierogi ruskie ze śmietaną zwane tu warionkami.

Następnie decydujemy się uderzać dalej w kierunku Połoniny Pikuja .

Godzina 15, ruszamy na Pikuja, mamy nadzieję, że jak nie będzie problemów to spokojnie dojedziemy do góry Kosia (objeżdżając Starościnę), a nawet zanocujemy nad strumyczkiem poniżej miejscówki Kordonu.
Pierwszy sukces, ze znów nie ma posterunku przed zjazdem z przełęczy Użockiej.

Potem jest tylko trudniej, szlak, mimo, że mało jeżdżony ciągle jest dewastowany przez opady. Banalny podjazd w gęstwinie zabiera nam ze trzy godziny.

Ciągniemy się na windach, pchamy,naprawiamy windy- głupie 400 metrów wysysa z nas siły. Zaangażowanie było pełne, ręce bolały od naciągania lin, dobrze, że miało się rękawice.

Pierwsza załoga, która wyjechała na Połoninę, zaczyna rozgladać się za noclegiem tu i teraz. 

Po kilku godzinach walki, nawet słoneczko nam zaświeciło. 

Po trudach rozbijamy się trochę w innym miejscu niż wstępnie zaplanowaliśmy. Mimo wszystko nie jest źle. Kiełbaska i inne smakołyki czekają....