La Gomera - warto tu wciąż wracać i wracać

Dziś podróż zaczynamy od udania się troszkę na wschód w kierunku Plaja del Medini i Plaja De Chinguarime. Są to malutkie, dzikie plażyczki na które turyści przypływają jachtami. Na pierwszej z nich trwają prace budowlane - pewnie powstanie tu jakiś hotel. 

Udajemy się dalej na północ do miejscowości Hermigua. Niestety zaczęło dosłownie lać. Jedziemy w chmurac, mgle i deszczu, nie ma szans na wyskoczenie na jakiś punkt widokowy.

Im bliżej miasteczka tym pogoda zaczyna być lepsza.

Hermigua to niewielka gmina położona w górskiej dolinie o tej samej nazwie. Miasteczko i pobliskie szczyty wciąż spowija mgła.

Wokół pełno poletek uprawnych

Parkujemy na obrzeżach miasta i udajemy się na spacer. Zwróćcie uwagę ile ścieżek trackingowych jest pokazanych na mapie. A to tylko jeden region - można łazić i łazić. 

Z daleka widać królujące nad miejscowością Rogue de Hermigua - bliżniacze skały Pedro i Petra. Z każdego miejsca te szczyty wyglądają inaczej - raz Pedro jest grubasem podczas kiedy z drugiej strony to Petra wydaje się być bardziej przysadzista.

W sercu miasteczka mieści się restauracja Los Telares - w chwili obecnej opustoszała i nieczynna.

Widać, że mieszkańcy uwielbiają zieleń bo przy wielu domkach uprawiają rośliny w donicach. 

Jedziemy wąską drogą pnącą się pod górę do Pedra i Petry.

Cały czas towarzyszy nam szczyt Teide na Teneryfie.

U podnóża natomiast rozpościerają się plaże La Caleta i Santa Catalina.

Na plaży wznoszą się kamienne kolumny a za nimi naturalne baseny Pescante de Hermigua do których zamierzamy się udać.

Jadąc w dół miłamy plantacje bananowców.

Mirador de La Punta: 

Niestety, dojazd do naturalnych basenów jest niemożliwy - droga uległa zawaleniu. Co więcej, nie ma też szans na przejście prez zagrodę piechotą. 

Wsunęłam tylko fona na siatkę.

Asiu było dokładnie tak jak piszesz - rośliny były wszędzie gdzie się tylko dało upchnąć doniczkę lub większy pojemnik na badyle.  Mnie tylko złość brała, że te same rośliny które męczą się u mnie w domu w doniczkach u nich rosną jak szalone. Ale cóż, nie da się zabrać z Kanarów ich klimatu do Polski, a szkoda   Jeszcze parę fotek roślinnych:

Nelu, na Plaja del Medini dało się dojść piechotą od hotelu - szło się deptakiem w lewą, obok pola golfowego, dochodziło się do drogi prowadzącej do tej plażyczki. Taki trip zrobiliśmy sobie ostatniego dnia. Cieszę się, że moje fotki przywołują Twoje wspomnienia Na zdjęciu z kolumnami oczywiście świetnie rozpoznałaś - to Tejde. 

Z Hermigua udajemy się do wioski Agulo zwanej  „cukiereczkiem wyspy La Gomera”. 

Drogi są tu bardzo wąskie i strome

Gwiazda Betlejemska - ta sama którą kupujemy w doniczkach na Boże narodzenie: 

Ta mieścina oczarowała mnie najbardziej - czyściutko, zadbane wypielęgnowane rośliny - widać miłość mieszkańców do swego DOMU.  Zastanawia mnie też ile pracy i wysiłku przeba, że by na takich stromiznach budować domy - transpory, poziomowanie podłoża i samo wznoszenie budynków - jak dla mnie to nielada wyczyn. 

Nawet w tak małej miejscowości jest pełnowymiarowe boisko do piłki możnej - widać, jak Hiszpanie uwielbiają ten sport.