Alpy Zachodnie - Szwajcaria, Włochy, Francja

Im bliżej końca wycieczki tym trudniej zabrać się za pisanie. Po zobaczeniu Cogne jedziemy do jednej z dolin PN na treking; nie zgadniecie - pod wodospad. Pomimo iż na trasie mijamy widoczne z daleka liczne wodospady, pod ten właściwy z powodu braku czasu nikt jednak nie dochodzi. Pogoda faktycznie tego dnia gorsza, wszędzie wałęsające się chmury i normalnego widoku na zamykający dolinę najwyższy szczyt parku, Gran Paradiso, dziś nie uświadczysz. idziemy wzdłuż górskiego strumienia przekraczając po drodze trzy mostki. No, trzeciego nie ma, bo został zniesiony przez wodę, ale jest obejście. Idziemy spory kawałek tym obejściem, ale każdy patrząc na zegarek na jakimś etapie zawraca. Najważniejszy sam spacer z widokami i pogoda bez deszczu; podczas powrotu nawet słoneczko się pokazuje. A mijane wodospady - pierwszy zaraz po ruszeniu z parkingu.

Na trasie spotykamy jakieś zabudowania mieszkalne i gospodarcze. Nie wiem czy ludzie zamieszkują tu okresowo czy na stałe, ale jest człowiek z psem i pasące się milki. Na drzewach pojawiają się dziwne znaki zakazu, które dopiero w domu udaje mi się rozszyfrować. Zakaz używania dronów ze względu na rzadkie, może nawet reintrodukowane ptaki - orłosępy. Samych ptaków oczywiście nie widzimy, ale trza przyznać, że mają ciekawe zwyczaje żywieniowe. Pożywienie to zazwyczaj padlina dużych zwierząt i zdarza się, że unoszą w powietrze kości, które rozbijają potem rzucając na skały.

Zniesiony mostek i dalsze fotki z trekingu nie zawsze w kolejności chronologicznej.

Kilka fotek przyrody czyli bez koralowy, dziewięćsiły w tym jeden z pewnością łodygowy; łodyga się rozdziela i kwitnie kilka kwiatów. Potem motylki - jakiś modraszek i chyba ogończyk, a na koniec zupełnie mi nieznane "zielne szyszki". Wierzę, że zaglądająca tu Piea przyczyni się do identyfikacji.

No to jeszcze jakiś wodospadzik i zdążamy na parking; dziś jescze w planach zwiedzanie Aosty. Po drodze mijamy jakiś myśliwski zamek królewski, bo wiadomo królowie lubią polowania. Tak to już z królami i władzą jest, musi oprzytomnieć i zrozumieć, że wystrzelała prawie wszystkie koziorożce i trzeba je zacząć chronić. Tutaj , na szczęście, tak było i król stworzył Park Narodowy Gran Paradiso.

No trudno, niech będą paprociowe szyszki; skądinąd wiadomo, że paprocie mają najpiękniejsze kwiaty, to mogą mieć i szyszki.    Dotarliśmy do Aosty - miasto o licznych zabytkach warte jest dokładnego zwiedzenia, a nie tylko tak bardzo pobieżnego jak nasze. Zachowały się tu liczne starożytne zabytki - kto ciekawy poczyta w internecie. Założone w 25r pne przez Oktawiana Augusta jako miasto obronne. U wjazdu do miasta stoi łuk triumfalny Augusta, wysiadamy w pobliżu i pieszo ruszamy na zwiedzanie. W arkadzie łuku pobożni mieszczanie umieścili w połowie XVIw krucyfiks. Gdzieś w tych okolicach stoi metalowa makieta starego miasta z zaznaczonymi zabytkami i to było dla mnie kluczowe, bo chwilę przyglądałem się makiecie. Wchodzimy w główny deptak i zaraz skręcamy w prawo do kolegiaty S. Orso. Przy kolegiacie romańska kampanila z XIIIw; sama kolegiata jest starsza, jednak po przebudowach wnętrze mimo romańskich reliktów zachowało gotycki charakter. Przed kolegiatą zaczyna się dyskusja czy zwiedzać krużganek z XIIw. Krużganek jest co prawda w programie, ale kiedyś był bezpłatny więc w wykazie kosztów nie figuruje. No nie, być pod i nie wejść to grzech; żona mówi daj spokój, wrócimy tu później. Szybko się jednak orientuję, że otwarty jeszcze tylko przez 40min, więc olewam całe towarzystwo i idę do kasy. Cena biletu zawrotna - całe 3 euro, grupowy dla 40 osób to 1 euro od twarzy. WRRRR jest się jak widać nad czym zastanawiać i dyskutować czy są chętni.    Najdłużej trwa chyba wypisywanie biletu. Wpadam na krużganek robię foto; romańskie kolumienki o bogato rzeźbionych kapitelach (każdy inaczej) warty jest dokładnego obejrzenia, ale trza szukać wycieczki, bo nie mam sposobu by się z nimi skontaktować. Zaglądam do kolegiaty, no tu ich nie ma a ... mając w pamięci plan z makiety idę deptakiem w prawo i doganiam ich pod rzymską Bramą Pretorian.

Na kapitelach wszystkich kolumn wyrzeźbiono sceny z życia Chrystusa, a na jednej pod postacią bazyliszków, a może szatana - Grzech. Pomimo braku czasu na obejrzenie wszystkiego udało mi się ten Grzech sfocić; a na końcu foto już zamkniętego wejścia do krużganka.

  a w życiu, XIIw. No więc brama z czasów rzymskich - Porta Pretoria, zaraz obok rzymskie ruiny z resztką starożytnego teatru, ale nie ma w planie (płatne), idziemy dalej i przed ratuszem ogłoszony czas wolny. Co robić?  Jest tu wiele zabytków jeszcze - jakiś rzymski most, średniowieczne baszty, wspomniane ruiny amfiteatru. Idziemy do katedry, której romańskie wieże służą za azymut. Wnętrze niespecjalnie strojne, ale jest miejsce z pozostałościami dawnych, pięknych fresków. Wracamy w stronę deptaku mijając tzw. krzyż Kalwina, który jak chce historia, mieszkańcy postawili po wypędzeniu kalwinów z miasta ponoć w 1541r. Taki napis widnieje na krzyżu. Wracamy więc pooglądać kolegiatę S.Orso.