Po śniadaniu w hotelu i wykwaterowaniu ok. 7:40 wypłynęliśmy łodziami w rejs do Livingstone. Płynęliśmy po rzece Rio Dulce podziwiając malownicze widoki (na tym terenie utworzono Park Narodowy Rio Dulce). Od czasu do czasu się zatrzymywaliśmy, żeby bliżej się przyjrzeć jakimś roślinom czy zwierzętom. Brzegi rzeki Dulce porasta las z bogatą florą (m.in. drzewo tekowe, mahoń, chlebowce, mangrowce, namorzyny) i fauną (m.in. wyjce, tukany, iguany, białe czaple, pelikany, papugi). Ok. 9-tej mieliśmy postój przy nadrzecznej restauracji po czym płynęliśmy dalej. Część trasy rejsu przebiegała w wąwozie z białymi wapiennymi skałami. Do Livingstone dopłynęliśmy o 9:40 i tam dostaliśmy 2 godziny czasu wolnego na indywidualną eksplorację tego karaibskiego miasteczka. Jest ono położone u ujścia rzeki Rio Dulce do Zatoki Amatique. Zamieszkują je potomkowie Majów, ludu Garifuna (tzw. czarni Indianie) i europejskich osadników. Miasto zostało nazwane na cześć amerykańskiego prawnika i polityka Edwarda Livingstona, który na początku XIX wieku przygotował zbiór praw dla rządu Zjednoczonych Prowincji Ameryki Środkowej. Czas wolny wykorzystałem na spacer po malowniczym miasteczku oraz posiłek. Po 12-stej wypłynęliśmy w rejs powrotny. Tym razem przebiegał on już bez żadnych postojów. Ok. 13-stej ponownie dopłynęliśmy do wysepki z hotelem „Catamaran”. Tam mieliśmy krótką przerwę „toaletową” i po niej przepłynęliśmy łodziami do miejscowości Rio Dulce. Tam wsiedliśmy do naszego autokaru, którym o 13:20 ruszyliśmy w dalszą drogę. Po drodze mieliśmy 2 postoje przy stacjach benzynowych. W trakcie jazdy dostaliśmy do wypełnienia karty wjazdowe do Hondurasu. Po 18-stej dojechaliśmy do granicy Gwatemali z Hondurasem (we Florido). Wszystkie formalności graniczne załatwił tym razem pilot (zebrawszy od nas paszporty i wypełnione karty wjazdowe), zajęło to ok. 20 minut i wjechaliśmy do Hondurasu. Przed 19-stą dotarliśmy do miejscowości Copan Ruinas. Autokar nie mógł podjechać do położonego przy głównym rynku miasta hotelu, więc część drogi musieliśmy pokonać z bagażami podręcznymi pieszo (bagaże główne zostały dowiezione jakimś mniejszym pojazdem). Zakwaterowaliśmy się w hotelu „Plaza Copan”, gdzie spożyliśmy kolację. Po niej wybrałem się jeszcze na wieczorny spacer po mieście.
Teraz trochę zdjęć zrobionych podczas czasu wolnego w okolicach Tikal
I na koniec nasz hotel na wyspie
Dzień 6 27.01.2016 (środa)
Po śniadaniu w hotelu i wykwaterowaniu ok. 7:40 wypłynęliśmy łodziami w rejs do Livingstone. Płynęliśmy po rzece Rio Dulce podziwiając malownicze widoki (na tym terenie utworzono Park Narodowy Rio Dulce). Od czasu do czasu się zatrzymywaliśmy, żeby bliżej się przyjrzeć jakimś roślinom czy zwierzętom. Brzegi rzeki Dulce porasta las z bogatą florą (m.in. drzewo tekowe, mahoń, chlebowce, mangrowce, namorzyny) i fauną (m.in. wyjce, tukany, iguany, białe czaple, pelikany, papugi). Ok. 9-tej mieliśmy postój przy nadrzecznej restauracji po czym płynęliśmy dalej. Część trasy rejsu przebiegała w wąwozie z białymi wapiennymi skałami. Do Livingstone dopłynęliśmy o 9:40 i tam dostaliśmy 2 godziny czasu wolnego na indywidualną eksplorację tego karaibskiego miasteczka. Jest ono położone u ujścia rzeki Rio Dulce do Zatoki Amatique. Zamieszkują je potomkowie Majów, ludu Garifuna (tzw. czarni Indianie) i europejskich osadników. Miasto zostało nazwane na cześć amerykańskiego prawnika i polityka Edwarda Livingstona, który na początku XIX wieku przygotował zbiór praw dla rządu Zjednoczonych Prowincji Ameryki Środkowej. Czas wolny wykorzystałem na spacer po malowniczym miasteczku oraz posiłek. Po 12-stej wypłynęliśmy w rejs powrotny. Tym razem przebiegał on już bez żadnych postojów. Ok. 13-stej ponownie dopłynęliśmy do wysepki z hotelem „Catamaran”. Tam mieliśmy krótką przerwę „toaletową” i po niej przepłynęliśmy łodziami do miejscowości Rio Dulce. Tam wsiedliśmy do naszego autokaru, którym o 13:20 ruszyliśmy w dalszą drogę. Po drodze mieliśmy 2 postoje przy stacjach benzynowych. W trakcie jazdy dostaliśmy do wypełnienia karty wjazdowe do Hondurasu. Po 18-stej dojechaliśmy do granicy Gwatemali z Hondurasem (we Florido). Wszystkie formalności graniczne załatwił tym razem pilot (zebrawszy od nas paszporty i wypełnione karty wjazdowe), zajęło to ok. 20 minut i wjechaliśmy do Hondurasu. Przed 19-stą dotarliśmy do miejscowości Copan Ruinas. Autokar nie mógł podjechać do położonego przy głównym rynku miasta hotelu, więc część drogi musieliśmy pokonać z bagażami podręcznymi pieszo (bagaże główne zostały dowiezione jakimś mniejszym pojazdem). Zakwaterowaliśmy się w hotelu „Plaza Copan”, gdzie spożyliśmy kolację. Po niej wybrałem się jeszcze na wieczorny spacer po mieście.