Południe Indii czyli spacery w skarpetkach

Na foto pawilon z Nandu, a potem wchodzimy do głównej świątyni.

Z krużganka (zadaszonego obejścia) świątynnego dziedzińca można wejść do niewielkiego muzeum gdzie na foto pokazano etapy renowacji zabytku; znajdują się tu również elementy oryginalnej kamieniarki i zdjęte malunki. To foto z muzeum i obejścia krużgankiem.

wrrrrr  po raz kolejny wczoraj wcięło ostatni wpis  -  przekroczony czas na połączenie z portalem  errrrroorrr  i       no muzeum to zbyt wielkie słowo Mabro, ot mała wystawka w dwóch może salkach, ale ze znajdującymi się tam malunkami ciekawostka to malowidła z okresu Nayaki, które były namalowane na wcześniejszych z okresu Chola i zdjęte na jakieś syntetyczne podłoże umieszczono na wystawce (raptem kilka sztuk). W ten sposób możemy oglądać i starsze w miejscu wymalowania i późniejsze na wystawce.   Tak, wśród odwiedzających świątynię Brihadiswara sporo Hindusów, ale są i biali nie tylko z naszej wycieczki. Wpisana na listę UNESCO świątynia w Thanjavur to miejsce kultu i pielgrzymek, ale również spora atrakcja turystyczna.

Po zwiedzeniu świątyni podjeżdżamy pod manufakturę odlewu figurek z brązu. Wytwórnia mieści się w bardziej eksluzywnej dzielnicy, a nie przy typowej indyjskiej ulicy. Pokaz sposobu wytwarzania i możliwość kupna. To w kilku zdaniach o produkcji. Najważniejsze jest przygotowanie formy do odlewu. Figurkę z łatwotopliwego materiału np. z wosku oblepia się gliną i wypala formę usuwając materiał po figurce. Przygotowane formy napełnia się stopem i już. Po zastygnięciu i wychłodzeniu forma jest rozbijana. Teraz już tylko czyszczenie, szlifowanie i dopracowanie szczegółów.

Jedziemy do Maduraj, by obejrzeć świątynię Meenakshi, której początki sięgają Vw. Jej dzisiejszy kształt to wiek XVI - XVII kiedy została odbudowana po zniszczeniu. Niestety nie można tam robić foto ani nawet wnieść aparatu czy telefonu. Jak zawsze foto z drogi, przez szybę autokaru. Jak pisałem na południu widać wiele chrześcijańskich kościołów chociaż przeważają ichnie świątynie; są i meczety.

Są i takie przybytki - to zazwyczaj zakamuflowane sklepy monopolowe. Jedziemy dalej przez tereny rolnicze, chociaż pojawiają się pagórki i góry nawet.

Przyszedł czas na popas i kolorowe Indie czyli miejscowi turyści i ich autokary. Spodobały mi się rosnące przy knajpce trawy.

A ten chciał na mnie napaść wisząc nad moją głową. Jedziemy dalej zatrzymując się dopiero w Maduraj.

Wysiadamy z autokaru i mijając miejskie krowy idziemy pod świątynię o której opowiem jutro, a dziś tylko foto z zewnątrz wieży bramnej.

Szczyt gopury i widok z hotelowego balkonu na następny hotel/

Tak, wiem Nel - wiele roślin zostało przywleczonych przez człowieka poprzez morza i oceany i teraz są wszechobecne na nie swoim terenie np. śródziemnomorskie agawy. 

  Teraz kilka słów o pobycie w świątyni. Wg legendy została zbudowana w miejscu ślubu Parvati i Śiwy, i tym dwom bóstwom jest w zasadzie poświęcona. Ichni kalendarz wyznacza ten dzień na marzec - kwiecień i to właśnie (ponoć) dziś. Tak twierdzi moja żona, która zawsze ma rację. Przy wejściu dokładne kontrole łącznie z kieszeniowymi. Oglądamy dostępną część świątyni, a potem chwilę czekamy w wyznaczonym miejscu na rozpoczęcie rytuałów. Podczas czekania jakiś kapłan coś wyśpiewuje dodając pojedyncze dźwięki na instrumencie. Po czasie nadchodzi procesja, którą otwiera potężny słoń i biały byk. Obydwa zwierzęta bogato ustrojone. To orszak, który dotarł pod wizerunek bóstwa mającego wziąść udział w ceremonii zaślubin. Następnie orszak udaje się pod wizerunek drugiego bóstwa (my tam nie dochodzimy). Ciekawie, ale ludzi kupa i nie wszystko można zobaczyć co się dzieje. My tylko jakiś odcinek idziemy w tym orszaku - procesji i wychodzimy. Przy tym drugim bóstwie odbywają się dalsze rytuały. Nie wiem co udało by się zobaczyć, ale jednak trochę szkoda ... chociaż ....   idąc w orszaku trza patrzeć pod nogi, żeby nie zaliczyć śladów pozostawionych przez byka. No, w takim przypadku konieczne by było rozebranie i pozostawienie skarpetek w miejscu      a im dłuższa droga tym większe możliwości   może to i dobrze, że nie do końca??

zapewniam foto orszaku były by rarytasem