Hola, Bom Dia Portugal !

Achernar, Cienkibolku - no i fajnie, że wybraliście sobie atrakcję, taką którą lubicie i że Wam się podobało  , ale tak jak pisałam wcześniej - moja decyzja-mój wybór!  mnie  tam rybki aż tak nie "kręcą"  , zatem Oceanarium "puściłam" bez najmniejszego żalu  (ale już rybki podczas snoorków- to jak najbardziej tak!!!  )

Huraganie, no ja dokładnie też bym wolała tak jak Ty  , ale....  facetowi znacznie łatwiej  - nikogo nie zdziwi męski widok przy barze, jak gościu sobie siedzi i popija browarka czy inne % , no ale już samotnie siedząca kobitka w knajpie.....   co cóż... szukająca wrażeń?  ; jak tam sama po knajpach nie łażę 

no to kolejny poranek.... 

dzis jedziemy do cukiereczkowego wręcz , ślicznego Obidos, które, mimo, że jest takie malutkie, to robi ogromne wrażenie 

OBIDOS (czyt: Obidusz)  - zwane "Miastem Królowych" (o czym za chwilę napiszę) , zaliczane jest do siedmiu cudów Portugalii 

sami popatrzcie dlaczego ..... 

Do miasteczka  wkraczamy przez dość niepozorną bramę południową  - to Porta da Vila z 1380 roku, która kryje niewielką kapliczkę ale ozdobioną  za to ślicznymi płytkami azulejos

brama Porta da Vila – jest głównym wejście do miasta; w XVIII wieku przeznaczono ją na kaplicę patronki Óbidos - Matki Bożej Miłosierdzia; kafelki azulejos pokrywające jej wnętrza pochodzą z XVII i XVIII wieku  i przedstawiają scenki biblijne; brama ta odgrywa duże znaczenie podczas widowiskowych procesji przy świecach podczas 2-tygodniowych obchodów Wielkanocnych

Obidos zostało założone jeszcze przez Celtów, którzy w III w. p.n.e. zbudowali tu niewielką osadę; następnie było centrum handlu Fenicjan; jeszcze później przebywali tutaj Rzymianie, Wizygoci aż w końcu Maurowie

kilka wieków temu Óbidos leżało nad... oceanem  , ale nanoszone tu przez wodę piaski znacznie oddaliły brzeg i obecnie patrząc na miasteczko z góry - można popaść w  zdumienie bo z  żadnej strony nie widać oceanu... , ale tak właśnie było .... 

ukazuje nam się piękny i rozległy widok - nieomalże jak warowny gród otoczony wysokim murem zwieńczony obronnym zamkiem....;  co tu gadać -  no jest bajkowo 

Miasto otacza pierścień świetnie zachowanych średniowiecznych murów obronnych, które prowadzą do zamku górującego nad miastem

Wszystkie drogi w Obidos prowadzą do zamku, ale niestety, wejść możemy tylko na podzamcze, gdyż ta średniowieczna twierdza została zamieniona w luksusowy hotel jako taka pięciogwiazdkowa Pousada 

i jestesmy przy tej średnioweicznej fortyfikacji wzniesionej tu w XII wieku na niewielkim wzgórzu, stąd roztaczają się piękne widoki....

można wejść schodkami na górę i pochodzić trochę po murach , ale uwaga! nie ma tu barierek  , a bywa naprawdę wąsko ,  za to widoczki... fju, fju... 

te mury miejskie (Muralhas) – wybudowane zostały między XII a XIV w., posiadają obwód 1565 m

widok na pobliskie winnice i rozległą okolicę 

Patrząc w dal można dostrzec taka nieco przedziwną budowlę, która wznosi się samotnie w pośród pól i nowych domostw.... jest to niedokończone barokowe Sanktuarium Pana Jezusa z Kamienia (Santuário do Senhor Jesus da Pedra)

a dlaczego Obidos nazywa się Miastem Królowych? 

otóż w roku pańskim ad 1210 niejaki król Afons II podarował w prezencie osadę Óbidos swojej narzeczonej, później królowej , która opiekowała się miastem nieomalże tak tkliwie jak własnym dzieckiem  , bardzo o nie dbając, że z takiego bardziej garnizonowego stało się pięknym, królewskim grodem  ; kolejny król  Dionizy I ofiarował miasteczko swojej małżonce- królowej Izabeli w 1282r., równiez jako prezent ślubny;

i tak kolejno - to malutkie i coraz piękniejsze Obidos przechodziło z rąk do rąk, od jednej królowej -  w ręce kolejnej władczyni i tak było aż do roku 1833, zatem stąd ten przydomek Obidos - jako Miasto Królowych

Trzęsienie ziemi z 1755 roku dotarło i tutaj... i nie oszczędziło również Obidos,  choć zniszczenia nie były tu tak dotkliwe jak w oddalonej stąd o ok. 100 km Lizbonie; a wszystko co uległo zniszczeniu odbudowano tu z pieczołowitą starannością ; dziś miasteczko prezentuje się imponująco; 

zabudowania wewnątrz tych XVI-wiecznych murów, którym otoczone jest Obidos -   są w większości  białe z żółtymi i niebieskimi wykończeniami, z dachami pokrytymi dachówkami w kolorach rudości.; pomiędzy domkami nimi prowadzi labirynt krętych brukowanych uliczek i nieomal wszędzie rosną rozłożyste bugenwille , miliny i inne kwiecie, które wyglądają prześlicznie ukwiecając to i tak bajkowe miejsce - a to wszystko razem do kupy robi naprawdę spore wrażenie zwłaszcza w  połączeniu z promieniami słońca

cdn...

tak Asiu, troszkę tam połaziłam ( te zdjęcia z góry- robione są właśnie z murów miejskich)

ale momentami bywa i groźnie  ; wprawdzie można sobie spacerować murami bez większego lęku, bo miejsca jest całkiem sporo, ale  dopóki nie musimy się minąć z kimś z plecakiem  ; ja nie wiem dlaczego ci ludzie mają jakiś taki dziwny odruch, że jak mijamy się z kimś takim - to ten ktoś nagle właśnie w momencie mijanki robi dziwny ruch, że ten plecak ląduje na mijanym  no i trza się niebezpiecznie odchylać i uważać żeby nie wylądowac na dole 

O! ta Pani dokładnie tak zrobiła , jak ją mijałam - to "przylgnęła do muru" a jak byłam już tuż za nią- to  nagle zrobiła zwrot plecakiem prosto na mnie!   

to dalej zapraszam na wędrówkę po ślicznym Obidos.... 

główna uliczka Obidos - Rua Direta

Obidos doprawdy czaruje tymi wąskimi uliczkami, wybrukowanymi ścieżkami i urokliwymi kamieniczkami ozdobionymi  biało-żółto-niebieskimi dekoracjami... , no pięknie jest..., ach! no i takie tutaj to wszystko bajkowo ukwiecone......  

Zabytkowa część Obidos właściwie to nie zmieniła się wiele od wieków...  nie powstają tu w obrębie części straromiejskiej żadne nowe budynki, choć oczywiście miasteczko rozwija sie i rozbudowuje, ale tylko poza zabytkowymi murami, ; wszystko co jest w bezpośrednim sąsiedztwie jest ograniczone odpowiednimi przepisami i to dość surowymi, np. nie można tknąć zabytkowego bruku, nawet jak wymaga naprawy! żadne tam asfaltowe wylewki czy współczesna betonowa kostka- nie wchodzą tu w grę ! w sumie , dla urody miasteczka to bardzo dobrze, choć jak to w Portugalii- stary bruk jest nierówny i wyślizgany, zatem musimy bacznie uważać, żeby się nie potknąc i nie stracić przy okazji zębów 

na drugim planie - Igreja de São Tiago (Kościół św. Jakuba / albo Jana (Igreja de Santiago)) – wybudowany w 1186 r. z rozkazu króla Sancho I; w czasie trzęsienia ziemi  został całkowicie zniszczony a potem odbudowany w nieco innej formie; świątynia ta służyła dworzanom i zamkowemu garnizonowi wojskowemu ; dziś pełni rolę Miejskiego Audytorium

tuż obok tej głównej uliczki Obidos -  jest też druga równoległa nieco bardziej kameralna - uliczka Rua Padre António de Almeida

Papuas, a no to faktycznie żal.... , ale nie da się dotrzeć wszędzie.... i coś trzeba sobie zawsze zostawic "na następny raz"  

************

W Obidos , jak wcześniej już zauważyła nasza spostrzegawcza Asia   , kolejny raz mieliśmy tu pandemiczne pustki   

wiadomym jest, że obecnie to miasteczko to taka perełeczka, w dodatku wpisana na listę UNESCO  a więc i niestety to popularny cel turystyczny, co powoduje tu (przynajmniej tak było przed zarazą) , zwłaszcza w weekendy-  taką kululację luda, że w tym tłumie w tych wąskich uliczkach ta urocza mieścinka traci z pewnością całą swoją magię  , ale my mieliśmy to szczęście, że Pandemia-pandemią, to tylko jeden powód, ale przyjechaliśmy tu dość wczesnym rankiem i z pewnością też dlatego było tu tak pusto... czyli magicznie....  

ale nie zawsze tak tu jest....

bywaja takie dni, że tłumy dosłownie tu miażdżą! 

Co roku w połowie lipca organizowany jest tutaj wielki, średniowieczny festyn tzw. A Feira Medieval de Óbidos, podczas którego odbywają się średniowieczne jarmarki, walki, występy muzyczne - co przyciaga nieziemskie ilości ludzi;
innym znanym (ponoć na całym świecie)  świętem jest tu coroczny Festiwal Czekolady który ma miejsce zawsze na przełomie lutego i marca; również głośnym, barwnym i smacznym wydarzeniem jest tu czas w okolicach Bożego Narodzenia – wówczas Obidos zamienia się w świateczny jarmark,  pięknie udekorowaną Świąteczną Wioskę – Vila Natal; dlatego jesli lubicie taki gwar- to odwiedźcie to miejsce w tym czasie, ale jednak dla niektórych (dla mnie również) taki czas jest  bardziej odstraszaczem jak zachęcaczem 

no to teraz czas na specjalność Obidos 

Ginja- czyli słynna, portugalska wiśnióweczka  , która jest tu produkowana od wielu pokoleń domowym sposobem - z małej odmiany lokalnej wiśni pochodzącej z okolicznych sadów 

Istnieją tu dwa warianty serwowania likieru Ginja de Óbidos (pisanego również "Ginjinha "), a więc mamy go w wersji z wiśnią lub bez wiśni   czyli serwują to tu po prostu jako sam płyn, lub dodają nam jeszcze pływającą wiśienkę w całości; a tutaj w Óbidos, pija sie ginję z malutkich czekoladowych naczynek: takich  kieliszków bez nóżki typu maleńka czarka (chociaż wcale nie tylko w obidos, bo z takiego czekoladowego naczynka piłam ją juz kilka dni wcześniej w Sintrze  )

oczywiście jak smakuje wiśnia z czekoladą wiemy wszyscy  - to jedno z najlepszych  połączeń smakowych na świecie!  

a taki kieliszeczek po prostu jemy natychmiast po wypiciu gingji  

a głoszą to tutaj wszem i wobec: "Beba a ginja, e coma o copo!"  czyli po prostu "wypij wiśniówkę i zjedz filiżankę"  

podobnie jak w Lizbonie zostaliśmy poczęstowani cisteczkami Pasteis de Belem - tak i tutaj czekały na nas na tacach gingje od naszego "Tęczowego" sponsora 

a sklepów z gingją jest tu więcej niż z pamiatkami! , warto pochodzić, pobuszować, popatrzeć i zakupić  

ja nie przepadam za słodkimi alkoholami w ogóle! (wolę wytrawne smaki), ale postanowiłam kupic w malutkich buteleczkach na tzw, spróbowanie i jako pamiątki 

postawiłam na producenta Ginja Mariquinhas (firma  założona w 1992 roku, ale dopiero w 2011 roku  wprowadziła na rynek markę gingji  Mariquinhas;  Ta rodzinna firma postawiła na recepturę stworzoną około 70 lat temu przez prapradziadka rodu i nadal produkuje likier Ginja w sposób ręcznie robiony i w 100% naturalny; podobno Likier Ginja Mariquinhas chce być czymś więcej niż tylko Ginja de Óbidos, chce być Likierem Świata   jako  Ginja Reserva leżakowana w drewnie 

nawet gingijowy, piękny azulejos - jako królewski sekret.... 

i w tym słodko-wiśniowo-czekoladowym  nastroju czas na samodzielny spacerek w czasie wolnym po zakątkach Obidos, o czym napiszę Wam później....