Spod wyciągu wybieramy się do sfinalizowania zakupu wspomnianego już zestawu obiadowego, więc trzeba podjechać do Czerniawy. Pani zapowiedziała że pakowanie porcelany trochę potrwa, więc powinniśmy wrócić później. Postanowiliśmy się wybrać za ten czas na obiad, jako że pora już wskazywała na to.
Myślimy, gdzieby tu pójść, bo Czerniawa to nie metropolia, ale ze trzy knajpki ma (plus czwarta zamknięta w tym roku), gdy pada pomysł, aby wybrać się do Czech. Czerniawa to nie jest typowe graniczne miasto, za przejściem granicznym za wiele nie ma, dopiero trzeba kilka kilometrów podjechać do "Nove Mesto pod Smrkem". Mimo to, chęć zjedzenia zupy czosnkowej czy knedlików zwyciężyła. Dziadek niestety dowód zostawił w Czeszce, więc pojechał z tatą po dokumenty, a my z mamą zostałyśmy się przejść po Czerniawie.
Przejeżdżamy obok Źródła Cesarza Józefa (zdjęcia z neta)
Wg internetu: "23 sierpnia 1779 roku odpoczywał przy tym źródle austriacki cesarz Józef III. Po raz ostatni spoglądał na panoramę śląskich miasteczek, które jego matka Cesarzowa Maria Teresa utraciła na rzecz Prus"
W przeszłości znajdował się tu zajazd
Obecnie jest jedynie niewielki domek, wejście na posesję jest zabronione a samo miejsce jest mocno zarośnięte. My je tylko minęliśmy samochodem, więc zdjęć brak
Granicę przekraczamy na przejściu Czerniawa-Nowe Mesto nad Smrkem. Szlak tutaj prowadzący wychodzi spod Ewy i Klinki młodości, w przeszłości się nim chodziło. To dokładnie ta droga:
Rok 1934
Rok 1938
Patrząc na ustynowanie drogi i budynków, wydaje mi się że to widok w stronę Polski
Rok 1997
Obcenie wygląda tak, tylko bez bramek na jezdni, jesteśmy w końcu w Schengen
Wjeżdżając do miasta widzimy bilbord reklamujacy knajpę, więc tam planujemy pojechać, jednak jadąc objazdem zauważamy drugi drogowskaz i jedziemy tam, do "U Mateje". Jest to strzał w dziesiątkę, na samym brzegu miasta, które nie jest wielkie, ani turystyczne. Kilka osób na ogrodzie siedzi, widać że to taka rodzinna knajpka. Są polacy, menu po polsku nie ma, pani tłumaczy nam z czeskiego... na czeski. Zamawiamy zupę czosnkową, knedliki z mięsem i sosem (dwa rodzaje) i knedliki z jagodami (nie mylić z jahodami :D). Oczekując na danie, idziemy się przejść po ogrodzie, gdzie też jest małe zoo
Restauracje bardzo polecamy, było smacznie, niezbyt drogo, domowo.
Jest to tak naprawdę ostatni punkt tego dnia, bo tata musi wróci jeszcze do Wrocławia. Dlatego my z dziadkiem zostajemy, a na sam koniec dnia wybieramy się jeszcze na spacer w górę ulicą ze Świeradowa (w stronę Stogu Izerskiego)
Po drodze zauważamy czerwony szlak idący lasem spod naszego hotelu (czyli skrót, krótsza droga, ale mniej wygodna, a bardziej stroma) a takze single tracki
Następny dzień zaczynamy wspólnym wolnym porankiem, dlatego też wybieramy się pod Sky Walk, który znajduje się niedaleko nas. W kwestiach pogodowych to chyba był jeden z najcieplejszych, żeby nie powiedzieć, że najgorętszych dni. Na szczęście wyszliśmy zaraz po śniadaniu, więc jeszcze pogoda nie jest bardzo uciążliwa.
Zdecydowanie jest to najpopularniejsza trasa na Skywalk, prowadzi prosto z centrum Świeradowa, a także jest to szlak na Hale Izerską i na Polanę Izerską (tą trasę pokonaliśmy na piechotkę rok temu, w Maju). Ze względu na wczesną porę, wielu osób nie wyprzedzamy, ani one nas, a tak naprawdę nikogo nie widać idącego w drugą stronę, powrotną.
Początkowo ścieżka jest niemal płaska, równa, idzie się naprawdę wygodnie. Jednak ten most widoczny na zdjęciu wyżej jest granicą, kiedy zaczyna być bardziej stromo i nierówno.
Nie trzeba daleko iść, aby budowla zaczęła się wyłaniać zza drzew
Cennik prezentował się następująco, jednak nie skorzystaliśmy z wejścia (tym razem, bo generalnie nas to ciekawiło), dziadek powiedział że absolutnie nie wejdzie, więc tematu nie było.
Nie była to długa wycieczka, ale troszkę temperatura dawała w kość, a dziadek miał umówione zabiegi, więc trzeba było go odstawić do hotelu.
My za to tą samą trasą udałyśmy się do Świeradowa, w dół, tym razem trochę dalej niż tylko do pijalni.
Po powrocie każdy zajął się tym, co najbardziej lubi:
To może jeszcze komentarz do postu Basi. Z naszego lokum Górski kompleks Czeszka i Słowaczka do Sky Walk idzie się najpierw w dół drogą do Świeradowa , do rozwidlenia (mniej więcej w połowie drogi) i potem w górę. Wtedy jeszcze nie wiedziałyśmy, że jest nieoficjalny skrót .
Na zdjęciu idąc z Świeradowa – do Czeszki w prawo do Sky Walk w lewo. Poniżej widać to na mapie (zakupionej w sklepiku Sky Walk)
Gdy wychodzi si ę z lasu, pod wieżą właściwie nie ma gdzie usiąść – chyba że w przy „budkach - knajpkach” – ale ławek niezobowiązujących do zamówienia jedzenia nie ma. Teść znalazł sobie pieniek, aby przycupnąć – w jego wieku po takim podejściu bez odpoczynku nie da rady. Myślę, że i dla młodszych turystów by się coś przydało. Wcześniej (rok temu przed otwarciem) była tu polana teraz wszystko zajęte lub ogrodzone. Nie mam niestety fotki jak to wygląda.
W Budynku Sky Walka jest fajny sklepik z różnymi pamiątkami: magnesy, mapy, koszulki, skarpety, czapeczki… - jest w czym wybierać, dobra jakość i dobra cena.
A Basia tu pod Sky Walkiem nie pierwszy i nie ostatni raz na tym urlopie została „lokalnym przewodnikiem” – służąc dobrą radą – co zwiedzić i jak dojechać (ale może sama więcej napisze .
Wieczorem trzeci raz tego dnia poruszamy się tą samą trasą w dół do Świeradowa. Planujemy krótki spacer, lody takie tam przyjemności. Naszym głównym celem wycieczki jest Villa Marzenie
Aby dojść do tej willi należy udać się w stronę Gondoli, drogi do Czerniawy.
Ale zanim dotrzemy, mijamy Park Hotel Spa, elegancko wyglądający kompleks hotelowy znajdujący się tuż obok Domu Zdrojowego, kościoła i nad parkiem zdrojowym
W przeszłości nazywała się to Villa Borussia, pierwsze zdjęcia pochodzą z 1905 roku
W skład dzisiejszego kompleksu wchodzi również Villa Haase/Haus Teppert. Później Dom Zdrojowy Złocień
Wspaniała willa krajobrazowa łącząca stylową architekturę modernizmu z dzikim parkiem pejzażowym. Powstała w 1901 r. z funduszu przemysłowca i racjonalizatora techniki Juliusza Pintscha z Berlina. Projekt realizowany był przez firmę budowlano-architektoniczną Cremera i Wolffensteina także z Berlina - tą samą, która realizowała budowę Domu Zdrojowego. Willa o pięknej secesyjnej bryle i dekoracji usytuowano w centrum założenia parkowego. Całość tworzą budynek główny, budynek ogrodowy zwany oficyną, założenie parkowe z fontanną i budynki techniczne obsługujące wille. W architekturze budynku widoczne jest zastosowanie popularnego pod koniec XIX w. tzw. stylu „szwajcarskiego”, stosowanego głównie w dworach wiejskich, pałacach, pensjonatach i hotelach uzdrowiskowo-górskich. W budynku połączono murowaną konstrukcję z elementami charakterystycznymi dla szwajcarskiej architektury drewnianej, takimi jak: rozłożyste dachy z dekoracją wycinaną w deskach, drewniane słupy ganków, rzeźbione wsporniki okapowe.
Obecnie willa jest w remoncie, brama jest zamknięta - wiele nie widać. Inwestorem jest Zamek Topacz - czyli Hotel/Spa spod Wrocławia - to tam byliśmy rok temu w ogrodach światła, oglądając iluminacje. Jest szansa że jest to dobry inwestor i stworzy hotel spa ze smakiem.
Willa Marzenie znajduje się w tle, nie jest na pierwszym planie
Tutaj Willa marzenie jest w prawym górnym roku, zwróćcie uwagę na kawałek toru bobslejowego obok drogi prowadzącej w górę, do Czeszki - do tego wrócimy później
Budynek należący do posiadłości, przy ulicy obecnie rezydencja Marzenie
Co jeszcze jest ciekawe w temacie willi Marzenie? Otóż to, że wieść gminna nosi, że jedną z turystek przyjeżdżających do Bad Flinsberg, zatrzymującą się w Willi Marzenie była niejaka Ewa Braun. Pewności żadnej nie ma, jednak jest to w miarę prawdopodobne. Dlaczego? A to dlatego, że istnieje jeszcze jedno miejsce, które w domniemaniu ma związek z Hitlerem. Nie jest to jednak zbytnio znana opowieść, nawet dla miejscowych, to znaczy mieszkańców Świeradowa. Dla mieszkańców Czerniawy już nieco jest to znane, dla niektórych. Ale o tym później
Po spojrzeniu na Villę Marzenie zza płotu (na czas remontu nie można wejść na teren obiektu, chociaż jest prywatny to i generalnie nie bardzo z włóczeniem się po obiekcie), poszliśmy inną trasą w stronę domu. Mijaliśmy obiekty bardziej prywatne, ale też parę pensjonatów.
Batorego 8 to obecnie budynek prywatny, dawniej pensjonat Kwisa, istniejący już ok 100 lat temu jako Haus Goldene Aussicht
Batorego 9, W 1908 Istniejący jako Zum Storchnest
Elizy Orzeszkowej 1, Budynek z 1790 roku (!!), jednak obecny kształt zyskał po przebudowie w 1912, obecnie jest to Pensjonat Nadzieja. Najprawdopodobniej do końca wojny zamieszkiwała go rodzina Scholz (pierwotni właściciele pensjonatu), a następnie pełnił rolę plebanii pobliskiego kościoła. W przeszłości działał pod taką samą nazwą (Haus Hoffnung)
Specjalnie wybraliśmy się na spacer w miejsca w pobliżu pijalni, aby pooglądać miejsca z historią. Część budynków prosi się o renowację ale widać, że została zaprojektowana ze smakiem i budowali ja prawdziwi rzemieślnicy. A willa Marzenie – naprawdę zachwyca. Fajnie , że Basia znalazła w necie fotki jak wygląda w środku. Z ulicy niewiele widać. Pomimo zakazu weszłam trzy kroki na teren aby zrobić zdjęcie – ale i tak niewiele było widać. Płot i bujna zieleń dokładnie skrywają wszystko przed nami.
Spod wyciągu wybieramy się do sfinalizowania zakupu wspomnianego już zestawu obiadowego, więc trzeba podjechać do Czerniawy. Pani zapowiedziała że pakowanie porcelany trochę potrwa, więc powinniśmy wrócić później. Postanowiliśmy się wybrać za ten czas na obiad, jako że pora już wskazywała na to.
Myślimy, gdzieby tu pójść, bo Czerniawa to nie metropolia, ale ze trzy knajpki ma (plus czwarta zamknięta w tym roku), gdy pada pomysł, aby wybrać się do Czech. Czerniawa to nie jest typowe graniczne miasto, za przejściem granicznym za wiele nie ma, dopiero trzeba kilka kilometrów podjechać do "Nove Mesto pod Smrkem". Mimo to, chęć zjedzenia zupy czosnkowej czy knedlików zwyciężyła. Dziadek niestety dowód zostawił w Czeszce, więc pojechał z tatą po dokumenty, a my z mamą zostałyśmy się przejść po Czerniawie.
Przejeżdżamy obok Źródła Cesarza Józefa (zdjęcia z neta)
Wg internetu: "23 sierpnia 1779 roku odpoczywał przy tym źródle austriacki cesarz Józef III. Po raz ostatni spoglądał na panoramę śląskich miasteczek, które jego matka Cesarzowa Maria Teresa utraciła na rzecz Prus"
W przeszłości znajdował się tu zajazd
Obecnie jest jedynie niewielki domek, wejście na posesję jest zabronione a samo miejsce jest mocno zarośnięte. My je tylko minęliśmy samochodem, więc zdjęć brak
Granicę przekraczamy na przejściu Czerniawa-Nowe Mesto nad Smrkem. Szlak tutaj prowadzący wychodzi spod Ewy i Klinki młodości, w przeszłości się nim chodziło. To dokładnie ta droga:
Rok 1934
Rok 1938
Patrząc na ustynowanie drogi i budynków, wydaje mi się że to widok w stronę Polski
Rok 1997
Obcenie wygląda tak, tylko bez bramek na jezdni, jesteśmy w końcu w Schengen
Wjeżdżając do miasta widzimy bilbord reklamujacy knajpę, więc tam planujemy pojechać, jednak jadąc objazdem zauważamy drugi drogowskaz i jedziemy tam, do "U Mateje". Jest to strzał w dziesiątkę, na samym brzegu miasta, które nie jest wielkie, ani turystyczne. Kilka osób na ogrodzie siedzi, widać że to taka rodzinna knajpka. Są polacy, menu po polsku nie ma, pani tłumaczy nam z czeskiego... na czeski. Zamawiamy zupę czosnkową, knedliki z mięsem i sosem (dwa rodzaje) i knedliki z jagodami (nie mylić z jahodami :D). Oczekując na danie, idziemy się przejść po ogrodzie, gdzie też jest małe zoo
Restauracje bardzo polecamy, było smacznie, niezbyt drogo, domowo.
Jest to tak naprawdę ostatni punkt tego dnia, bo tata musi wróci jeszcze do Wrocławia. Dlatego my z dziadkiem zostajemy, a na sam koniec dnia wybieramy się jeszcze na spacer w górę ulicą ze Świeradowa (w stronę Stogu Izerskiego)
...dooglądał i doczytał ; )
a z Dziadka "prawdziwy twardziel" !!! ; )
...no to w drogę... żeby się oburzać i podziwiać
...zdumiewać i wzruszać ramionami...wybrzydzać i zachwycać...Radoslav
Następny dzień zaczynamy wspólnym wolnym porankiem, dlatego też wybieramy się pod Sky Walk, który znajduje się niedaleko nas. W kwestiach pogodowych to chyba był jeden z najcieplejszych, żeby nie powiedzieć, że najgorętszych dni. Na szczęście wyszliśmy zaraz po śniadaniu, więc jeszcze pogoda nie jest bardzo uciążliwa.
Zdecydowanie jest to najpopularniejsza trasa na Skywalk, prowadzi prosto z centrum Świeradowa, a także jest to szlak na Hale Izerską i na Polanę Izerską (tą trasę pokonaliśmy na piechotkę rok temu, w Maju). Ze względu na wczesną porę, wielu osób nie wyprzedzamy, ani one nas, a tak naprawdę nikogo nie widać idącego w drugą stronę, powrotną.
Początkowo ścieżka jest niemal płaska, równa, idzie się naprawdę wygodnie. Jednak ten most widoczny na zdjęciu wyżej jest granicą, kiedy zaczyna być bardziej stromo i nierówno.
Nie trzeba daleko iść, aby budowla zaczęła się wyłaniać zza drzew
Cennik prezentował się następująco, jednak nie skorzystaliśmy z wejścia (tym razem, bo generalnie nas to ciekawiło), dziadek powiedział że absolutnie nie wejdzie, więc tematu nie było.
Nie była to długa wycieczka, ale troszkę temperatura dawała w kość, a dziadek miał umówione zabiegi, więc trzeba było go odstawić do hotelu.
My za to tą samą trasą udałyśmy się do Świeradowa, w dół, tym razem trochę dalej niż tylko do pijalni.
Po powrocie każdy zajął się tym, co najbardziej lubi:
To może jeszcze komentarz do postu Basi. Z naszego lokum Górski kompleks Czeszka i Słowaczka do Sky Walk idzie się najpierw w dół drogą do Świeradowa , do rozwidlenia (mniej więcej w połowie drogi) i potem w górę. Wtedy jeszcze nie wiedziałyśmy, że jest nieoficjalny skrót .
Na zdjęciu idąc z Świeradowa – do Czeszki w prawo do Sky Walk w lewo. Poniżej widać to na mapie (zakupionej w sklepiku Sky Walk)
Gdy wychodzi si ę z lasu, pod wieżą właściwie nie ma gdzie usiąść – chyba że w przy „budkach - knajpkach” – ale ławek niezobowiązujących do zamówienia jedzenia nie ma. Teść znalazł sobie pieniek, aby przycupnąć – w jego wieku po takim podejściu bez odpoczynku nie da rady. Myślę, że i dla młodszych turystów by się coś przydało. Wcześniej (rok temu przed otwarciem) była tu polana teraz wszystko zajęte lub ogrodzone. Nie mam niestety fotki jak to wygląda.
W Budynku Sky Walka jest fajny sklepik z różnymi pamiątkami: magnesy, mapy, koszulki, skarpety, czapeczki… - jest w czym wybierać, dobra jakość i dobra cena.
A Basia tu pod Sky Walkiem nie pierwszy i nie ostatni raz na tym urlopie została „lokalnym przewodnikiem” – służąc dobrą radą – co zwiedzić i jak dojechać (ale może sama więcej napisze
.
Wieczorem trzeci raz tego dnia poruszamy się tą samą trasą w dół do Świeradowa. Planujemy krótki spacer, lody takie tam przyjemności. Naszym głównym celem wycieczki jest Villa Marzenie
Aby dojść do tej willi należy udać się w stronę Gondoli, drogi do Czerniawy.
Ale zanim dotrzemy, mijamy Park Hotel Spa, elegancko wyglądający kompleks hotelowy znajdujący się tuż obok Domu Zdrojowego, kościoła i nad parkiem zdrojowym
W przeszłości nazywała się to Villa Borussia, pierwsze zdjęcia pochodzą z 1905 roku
W skład dzisiejszego kompleksu wchodzi również Villa Haase/Haus Teppert. Później Dom Zdrojowy Złocień
(Za: https://swieradowzdroj.pl/124-swieradowzdroj-rezydencja-marzenie) Willa/Rezydencja Marzenie
Wspaniała willa krajobrazowa łącząca stylową architekturę modernizmu z dzikim parkiem pejzażowym. Powstała w 1901 r. z funduszu przemysłowca i racjonalizatora techniki Juliusza Pintscha z Berlina. Projekt realizowany był przez firmę budowlano-architektoniczną Cremera i Wolffensteina także z Berlina - tą samą, która realizowała budowę Domu Zdrojowego. Willa o pięknej secesyjnej bryle i dekoracji usytuowano w centrum założenia parkowego. Całość tworzą budynek główny, budynek ogrodowy zwany oficyną, założenie parkowe z fontanną i budynki techniczne obsługujące wille. W architekturze budynku widoczne jest zastosowanie popularnego pod koniec XIX w. tzw. stylu „szwajcarskiego”, stosowanego głównie w dworach wiejskich, pałacach, pensjonatach i hotelach uzdrowiskowo-górskich. W budynku połączono murowaną konstrukcję z elementami charakterystycznymi dla szwajcarskiej architektury drewnianej, takimi jak: rozłożyste dachy z dekoracją wycinaną w deskach, drewniane słupy ganków, rzeźbione wsporniki okapowe.
Obecnie willa jest w remoncie, brama jest zamknięta - wiele nie widać. Inwestorem jest Zamek Topacz - czyli Hotel/Spa spod Wrocławia - to tam byliśmy rok temu w ogrodach światła, oglądając iluminacje. Jest szansa że jest to dobry inwestor i stworzy hotel spa ze smakiem.
Ciekawostką jest to, że udało mi się właśnie znaleźć ofertę przetargu na tą nieruchomość z 2013 roku - kwota ledwo 2,6 mln (https://otoprzetargi.pl/nieruchomosci/rezydencja-marzenie)
A w przeszłości wyglądał tak:
Willa Marzenie znajduje się w tle, nie jest na pierwszym planie
Tutaj Willa marzenie jest w prawym górnym roku, zwróćcie uwagę na kawałek toru bobslejowego obok drogi prowadzącej w górę, do Czeszki - do tego wrócimy później
Budynek należący do posiadłości, przy ulicy obecnie rezydencja Marzenie
Co jeszcze jest ciekawe w temacie willi Marzenie? Otóż to, że wieść gminna nosi, że jedną z turystek przyjeżdżających do Bad Flinsberg, zatrzymującą się w Willi Marzenie była niejaka Ewa Braun. Pewności żadnej nie ma, jednak jest to w miarę prawdopodobne. Dlaczego? A to dlatego, że istnieje jeszcze jedno miejsce, które w domniemaniu ma związek z Hitlerem. Nie jest to jednak zbytnio znana opowieść, nawet dla miejscowych, to znaczy mieszkańców Świeradowa. Dla mieszkańców Czerniawy już nieco jest to znane, dla niektórych. Ale o tym później
stare, a jakie ładne
(to o willi oczywiście) i pięknie wykończone w drewnie wnętrze.
papuas
Oooo Basiu,ale zaciekawiłaś tą inną historią . ...czekam z niecierpliwością
No trip no life
Po spojrzeniu na Villę Marzenie zza płotu (na czas remontu nie można wejść na teren obiektu, chociaż jest prywatny to i generalnie nie bardzo z włóczeniem się po obiekcie), poszliśmy inną trasą w stronę domu. Mijaliśmy obiekty bardziej prywatne, ale też parę pensjonatów.
Batorego 8 to obecnie budynek prywatny, dawniej pensjonat Kwisa, istniejący już ok 100 lat temu jako Haus Goldene Aussicht
Batorego 9, W 1908 Istniejący jako Zum Storchnest
Elizy Orzeszkowej 1, Budynek z 1790 roku (!!), jednak obecny kształt zyskał po przebudowie w 1912, obecnie jest to Pensjonat Nadzieja. Najprawdopodobniej do końca wojny zamieszkiwała go rodzina Scholz (pierwotni właściciele pensjonatu), a następnie pełnił rolę plebanii pobliskiego kościoła. W przeszłości działał pod taką samą nazwą (Haus Hoffnung)
(zdjęcie z internetu)
Jeszcze przed przebudową, ok 1905
Już po przebudowie - lata 1912-1920
Nie wiem co o tym myslec.z jednej strony fajna atrakcja,ale wyglada jakos dziwnie w tym krajobrazie
https://marzycielskapoczta.pl/
Napisz pocztowke ze swoich podrozy do chorych dzieci
Specjalnie wybraliśmy się na spacer w miejsca w pobliżu pijalni, aby pooglądać miejsca z historią. Część budynków prosi się o renowację ale widać, że została zaprojektowana ze smakiem i budowali ja prawdziwi rzemieślnicy. A willa Marzenie – naprawdę zachwyca. Fajnie , że Basia znalazła w necie fotki jak wygląda w środku. Z ulicy niewiele widać. Pomimo zakazu weszłam trzy kroki na teren aby zrobić zdjęcie – ale i tak niewiele było widać. Płot i bujna zieleń dokładnie skrywają wszystko przed nami.