No to kontynuujemy wycieczkę. Jedziemy do Jeleniej Góry, ale celem nie jest miasto a Perła Zachodu – malowniczo położony obiekt PTTK z ponad 85-letnią historią.
Parkujemy koło centrum handlowego . Przed nami całkiem przyjemny spacer leśną, ale wygodną drogą. Niemęczący ale ciekawy spacer. Niewiele kroków od miejsca parkowania zaczyna się teren zielony z widokami gór i wijącym się Bobrem.
Możnaby powiedzieć, że szlak ten zaczyna się w samym centrum miasta. A już na pewno blisko centrum, po drugiej stronie od dworca autobusowego/centrum handlowego, jakiś 15-20 minutowy spacer od dworca głównego kolejowego, przez rynek i historyczną część Jeleniej, którą zwiedzimy jeszcze później, ostatniego dnia
Dana, witaj na naszych urlopowych ścieżkach. W grupie raźniej.
Tak jak Basia napisała – blisko centrum – ale zupełnie inny świat. Czujemy się jak na wycieczce w lesie. Do celu idziemy jeśli dobrze pamiętam około 30 minut.
Na początku mijamy „Cudowne źródełko”
Okazuje się , że to miejsce z historią
„Cudowne Źródełko – znajduje się na północnym zboczu Góry Kapliczna, tuż nad Bobrem na wys. 330 m na płn. zach. od Jeleniej Góry. Tu w średniowieczu wg podań odbywały się „Sądy Boże”, na których sądzono rycerzy oraz czarownice. Podobno woda miała również moc wykrywania zdrady małżeńskiej. Inna legenda mówi, że picie wody ze źródełka było próbą na prawdziwość słów pijącego, sprawdzianem jego prawości i niewinności. Jedna z nich głosi, że zły rycerz, który zamieszkiwał „Zamczysko”, został zmuszony przez sąd kapturowy do wypicia wody ze źródełka, w celu udowodnienia swojej niewinności. Gdy rycerz tylko nachylił się i dotknął ustami wody, szybko przewrócił się na ziemie, a ciało jego skurczyło się i poczerniało. Od tego dnia wszyscy zabójcy i krzywoprzysiężcy zaczęli unikać źródełka. Jest ono prawdopodobnie starym, kultowym źródłem słowiańskim, wiążącym się z sąsiednim grodem. (…) Cudowne źródełko miało udowodnić winę pewnemu rycerzowi z Siedlęcina, który trzy swoje żony, jedną po drugiej, skrycie otruł. Przed sądem powiedział, że zabił je, bo zdradziły (to było usprawiedliwieniem). Jednak duchy niewiast ukazały się na rozprawie. Wypiły bez szwanku na zdrowiu wodę z cudownego źródła, a uśmiercać miało ono tych, którzy dopuścili się zdrady małżeńskiej. Rycerz stracił życie za kłamstwo i zdrady, których sam się dopuszczał.”
Nie mieliśmy odwagi sprawdzić właściwości źródełka, może to i dobrze
Dalej mijamy między innymi elektrownię wodną.
I dochodzimy do celu.
Perła Zachodu jest malowniczo usytuowany tuż nad krawędzią stromego urwiska, będącego jednocześnie linią brzegową jeziora Modrego.
Budynek powstał w 1927 jako gospoda Turmsteinbaude (zdjęcia z neta).
Po II wojnie światowej obiekt Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego początkowo był bardzo popularny, później praktycznie nieodwiedzany z powodu zanieczyszczenia rzeki Bóbr, której skażone wody doprowadziły do nazwania przez okolicznych mieszkańców i turystów schroniska „Perłą Smrodu”.
Teraz gdy wody Bobru są czystsze jest to popularne miejsce. Dobra dostępność tego miejsca, zarówno samochodem, rowerem, jak również pieszo, sprawia, że mieszkańcy okolicznych terenów często spędzają tu popołudnia na kawie lub obiedzie, spoglądając z góry na dolinę Bobru. Znajduje się tu 26 miejsc noclegowych oraz restauracja serwująca dania tradycyjnej kuchni polskiej. Organizowane są tutaj także imprezy okolicznościowe, w tym wesela.
Ponieważ była to sobota trafiliśmy właśnie na wesele co niestety trochę popsuło nam szyki . Wybór dań był z tego powodu mocno ograniczony ale i tak udało się zjeść coś dobrego.
Miejsce piękne, chociaż ciężko było uchwycić widoczki bo nawet z tarasu widokowego widoczność zasłania bujna zieleń.
Po świetnym spacerze jedziemy już prosto do Kowar.
Docieramy do zarezerwowanego apartamentu. To trzypokojowe mieszkanie w bloku w spokojnym miejscu blisko rynku. Jakość do ceny na duży plus.
Po rozpakowaniu się idziemy przejść się i zobaczyć miejscowość. Wcześniej tu nigdy nie byliśmy. Miejsce spokojne i z dala od turystycznego gwaru jakim jest na przykład Karbacz (oddalony zaledwie o 6 kilometrów).
Przy widocznym na górnym zdjęciu domu, tuż obok ratusza znajduje się Galeria Sław Kolarstwa Polskiego .Są tutaj tablice pamiątkowe takich kolarzy jak: Janusz Kierzkowski, Ryszard Szurkowski, Zbigniew Spruch czy Czesław Lang.
W Kowarach od lat organizowane są zawody kolarskie szosowe i terenowe zarówno dla amatorów, jak i zawodowych kolarzy. Najstarszą cykliczną imprezą jest organizowany od 1994 roku wjazd na Przełęcz Okraj. Wyścig rozpoczyna się przed ratuszem, a kończy na przełęczy na wysokości 1046 m n.p.m. Od 2009 roku impreza rozszerzona jest o zawody MTB. Co roku z okazji wjazdu na Przełęcz Okraj odsłaniane są kolejne tablice polskich kolarzy.
Kowary to obecnie około 11.000 miasto. Jak wiele miast z historią.Założenie i rozwój miasta Kowary związany było z wydobyciem rud żelaza oraz z kowalstwem(XII – XVII w) W wyniku upadku przemysłu górniczego i metalurgicznego rozwinęła się produkcja i bielenie płótna lnianego oraz wyrób tzw. białej przędzy ale i ten przemysł upadł w XIX wPo I wojnie światowej ponownie otwarto kopalnie i rozpoczęto wydobywanie rud żelaza. W 1927 rozpoczęto wydobycie rudy uranu w trakcie eksploatacji rud żelaza. Rozwój miasta przerwała II wojna światowa. W 1945 miasto zostało włączone do Polski, a jego dotychczasowych mieszkańców wysiedlono do Niemiec.
Wznowiono wydobycie rud uranu, jednak proces wydobywania owiany był tajemnicą i był pilnie strzeżony. Oficjalnie była tu jedynie kopalnia rud żelaza. Uran wydobywano dla radzieckiej atomistyki, rudy uranu wyjeżdżały do ZSRR w tajemnicy i pod osłoną nocy. Miasto było wtedy obszarem zamkniętym. Po wojnie produkowano tu sławne na całą dywany kowarskie. Piękne i dobrej jakości. Mój tato do tej pory posiada takie w salonie. Ja pamiętam jeszcze „odpady” włóczek z fabryki dywanów. Nie łatwo było wejść w posiadanie. Znajoma rodziców podarowała mi worek kolorowych kawałków włóczek, z których robiłam piękne swetry z kolorowymi wzorami.
Blisko rynku kolo Biedronki są tablice reklamujące Kowary i okoliczne szlaki.
Wracając jeszcze krótko do wycieczki do Perły Zachodu. Niemal na samym początku szlaku mija się wysoki wiadukt kolejowy, który co prawda w dzisiejszym stanie/kształcie został odbudowany po wojnie, ale pierwotnie stał już w 1866 roku łącząc Jelenią Górę ze Zgorzelcem i Berlinem. Dziś dalej łączy Jelenią Górę ze Zgorzelcem.
Bardzo ładny i kolorowy ryneczek, choc momenttami trochę zaniedbany.
Ha Ha, mówisz że rysownik z XVIII wieku trcohę wylobrzymił górkę ? a może to był celowy zabieg ,żeby pokazać jaka to twierdza nie do zdobycia
No trip no life
No to kontynuujemy wycieczkę. Jedziemy do Jeleniej Góry, ale celem nie jest miasto a Perła Zachodu – malowniczo położony obiekt PTTK z ponad 85-letnią historią.
Parkujemy koło centrum handlowego . Przed nami całkiem przyjemny spacer leśną, ale wygodną drogą. Niemęczący ale ciekawy spacer. Niewiele kroków od miejsca parkowania zaczyna się teren zielony z widokami gór i wijącym się Bobrem.
Możnaby powiedzieć, że szlak ten zaczyna się w samym centrum miasta. A już na pewno blisko centrum, po drugiej stronie od dworca autobusowego/centrum handlowego, jakiś 15-20 minutowy spacer od dworca głównego kolejowego, przez rynek i historyczną część Jeleniej, którą zwiedzimy jeszcze później, ostatniego dnia
Bardzo ciekawa opowieść. Bywalam w tamtych stronach w młodości, głównie podczas zimowych ferii, ale wspomnienia mocno wyblakły.
Dana, witaj na naszych urlopowych ścieżkach. W grupie raźniej.
Tak jak Basia napisała – blisko centrum – ale zupełnie inny świat. Czujemy się jak na wycieczce w lesie. Do celu idziemy jeśli dobrze pamiętam około 30 minut.
Na początku mijamy „Cudowne źródełko”
Okazuje się , że to miejsce z historią
„Cudowne Źródełko – znajduje się na północnym zboczu Góry Kapliczna, tuż nad Bobrem na wys. 330 m na płn. zach. od Jeleniej Góry. Tu w średniowieczu wg podań odbywały się „Sądy Boże”, na których sądzono rycerzy oraz czarownice. Podobno woda miała również moc wykrywania zdrady małżeńskiej. Inna legenda mówi, że picie wody ze źródełka było próbą na prawdziwość słów pijącego, sprawdzianem jego prawości i niewinności. Jedna z nich głosi, że zły rycerz, który zamieszkiwał „Zamczysko”, został zmuszony przez sąd kapturowy do wypicia wody ze źródełka, w celu udowodnienia swojej niewinności. Gdy rycerz tylko nachylił się i dotknął ustami wody, szybko przewrócił się na ziemie, a ciało jego skurczyło się i poczerniało. Od tego dnia wszyscy zabójcy i krzywoprzysiężcy zaczęli unikać źródełka. Jest ono prawdopodobnie starym, kultowym źródłem słowiańskim, wiążącym się z sąsiednim grodem. (…) Cudowne źródełko miało udowodnić winę pewnemu rycerzowi z Siedlęcina, który trzy swoje żony, jedną po drugiej, skrycie otruł. Przed sądem powiedział, że zabił je, bo zdradziły (to było usprawiedliwieniem). Jednak duchy niewiast ukazały się na rozprawie. Wypiły bez szwanku na zdrowiu wodę z cudownego źródła, a uśmiercać miało ono tych, którzy dopuścili się zdrady małżeńskiej. Rycerz stracił życie za kłamstwo i zdrady, których sam się dopuszczał.”
Nie mieliśmy odwagi sprawdzić właściwości źródełka, może to i dobrze
Dalej mijamy między innymi elektrownię wodną.
I dochodzimy do celu.
Perła Zachodu jest malowniczo usytuowany tuż nad krawędzią stromego urwiska, będącego jednocześnie linią brzegową jeziora Modrego.
Budynek powstał w 1927 jako gospoda Turmsteinbaude (zdjęcia z neta).
Po II wojnie światowej obiekt Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego początkowo był bardzo popularny, później praktycznie nieodwiedzany z powodu zanieczyszczenia rzeki Bóbr, której skażone wody doprowadziły do nazwania przez okolicznych mieszkańców i turystów schroniska „Perłą Smrodu”.
Teraz gdy wody Bobru są czystsze jest to popularne miejsce. Dobra dostępność tego miejsca, zarówno samochodem, rowerem, jak również pieszo, sprawia, że mieszkańcy okolicznych terenów często spędzają tu popołudnia na kawie lub obiedzie, spoglądając z góry na dolinę Bobru. Znajduje się tu 26 miejsc noclegowych oraz restauracja serwująca dania tradycyjnej kuchni polskiej. Organizowane są tutaj także imprezy okolicznościowe, w tym wesela.
Ponieważ była to sobota trafiliśmy właśnie na wesele co niestety trochę popsuło nam szyki . Wybór dań był z tego powodu mocno ograniczony ale i tak udało się zjeść coś dobrego.
Miejsce piękne, chociaż ciężko było uchwycić widoczki bo nawet z tarasu widokowego widoczność zasłania bujna zieleń.
Wracamy tą samą trasą. Pogoda caly czas dopisuje.
Po świetnym spacerze jedziemy już prosto do Kowar.
Docieramy do zarezerwowanego apartamentu. To trzypokojowe mieszkanie w bloku w spokojnym miejscu blisko rynku. Jakość do ceny na duży plus.
Po rozpakowaniu się idziemy przejść się i zobaczyć miejscowość. Wcześniej tu nigdy nie byliśmy. Miejsce spokojne i z dala od turystycznego gwaru jakim jest na przykład Karbacz (oddalony zaledwie o 6 kilometrów).
Przy widocznym na górnym zdjęciu domu, tuż obok ratusza znajduje się Galeria Sław Kolarstwa Polskiego .Są tutaj tablice pamiątkowe takich kolarzy jak: Janusz Kierzkowski, Ryszard Szurkowski, Zbigniew Spruch czy Czesław Lang.
W Kowarach od lat organizowane są zawody kolarskie szosowe i terenowe zarówno dla amatorów, jak i zawodowych kolarzy. Najstarszą cykliczną imprezą jest organizowany od 1994 roku wjazd na Przełęcz Okraj. Wyścig rozpoczyna się przed ratuszem, a kończy na przełęczy na wysokości 1046 m n.p.m. Od 2009 roku impreza rozszerzona jest o zawody MTB. Co roku z okazji wjazdu na Przełęcz Okraj odsłaniane są kolejne tablice polskich kolarzy.
Kowary to obecnie około 11.000 miasto. Jak wiele miast z historią.Założenie i rozwój miasta Kowary związany było z wydobyciem rud żelaza oraz z kowalstwem(XII – XVII w) W wyniku upadku przemysłu górniczego i metalurgicznego rozwinęła się produkcja i bielenie płótna lnianego oraz wyrób tzw. białej przędzy ale i ten przemysł upadł w XIX wPo I wojnie światowej ponownie otwarto kopalnie i rozpoczęto wydobywanie rud żelaza. W 1927 rozpoczęto wydobycie rudy uranu w trakcie eksploatacji rud żelaza. Rozwój miasta przerwała II wojna światowa. W 1945 miasto zostało włączone do Polski, a jego dotychczasowych mieszkańców wysiedlono do Niemiec.
Wznowiono wydobycie rud uranu, jednak proces wydobywania owiany był tajemnicą i był pilnie strzeżony. Oficjalnie była tu jedynie kopalnia rud żelaza. Uran wydobywano dla radzieckiej atomistyki, rudy uranu wyjeżdżały do ZSRR w tajemnicy i pod osłoną nocy. Miasto było wtedy obszarem zamkniętym. Po wojnie produkowano tu sławne na całą dywany kowarskie. Piękne i dobrej jakości. Mój tato do tej pory posiada takie w salonie. Ja pamiętam jeszcze „odpady” włóczek z fabryki dywanów. Nie łatwo było wejść w posiadanie. Znajoma rodziców podarowała mi worek kolorowych kawałków włóczek, z których robiłam piękne swetry z kolorowymi wzorami.
Blisko rynku kolo Biedronki są tablice reklamujące Kowary i okoliczne szlaki.
Wracając jeszcze krótko do wycieczki do Perły Zachodu. Niemal na samym początku szlaku mija się wysoki wiadukt kolejowy, który co prawda w dzisiejszym stanie/kształcie został odbudowany po wojnie, ale pierwotnie stał już w 1866 roku łącząc Jelenią Górę ze Zgorzelcem i Berlinem. Dziś dalej łączy Jelenią Górę ze Zgorzelcem.