W DRODZE DO HIMBA

Już się tłumaczę odnośnie zdjęć

Jak zrzuciłam z aparatu na kompa, to stwierdziłam,że wstyd ludziom pokazać że są beznadziejne  I stwierdziłam,że światło mnie tam pokonało a że ja amatorka blondynka, więc zdjęcia są jakie są W kilku tylko poprawiłam kolor, żeby był taki jak zapamiętałam, a nie jaki wyszedł( Huragan- to jest właśnie to zdjęcie ) Kilka przycięłam, resztę wklejam jak leci, na żywca, bez rasowania, bo - jak oglądałam na różnych nośnikach, kolory były dużo lepsze, więc nie wiem jak wy je widzicie i postanowiłam,że grzebać przy nich nie będę   bo w ogóle będzie masakra

Trinka- tam w dolinie, akurat było jak w piekarniku zero wiatru więc nie piaskowało Wiało już na wydmach dopiero piachem.

Nadal dzień trzeci-góry, kaniony, doliny, równiny i rogacizna
Po zejściu z wydmy, odpoczywając pod drzewkiem, odkurzając się i wysypując zewsząd tony piasku  Nie napiszę gdzie ten piach miałam

Ale wypatrzyliśmy pięknie zamaskowanego ptaka wśród gałęzi.
Był to ptak drapieżny, wielkości naszej kani. Nawet miejscowy przewodnik nie wiedział co to za on.

Wsiadamy do autokaru i już opuszczamy czerwone wydmy.

...................................................................................................................................................
Z życia wycieczki:
Dojeżdżamy do punktu, gdzie mamy się przesiąść w jeepy, by jechać do Deadvlei.
Przygotowane są dla naszej grupy 2 samochody. Dzielimy się i część wsiada do pierwszego.
Przy drugim małe zamieszanie:
Pan kierowca z zaciętą miną, zaciekle broni dostępu do auta…
???????? Ale że o co chodzi???????
Procedury.
No jakież znowu procedury???? Choć procedura- słowo klucz- będzie się przewijać w różnych momentach wycieczki.
Wszystkim nerw dygnął, i przewodnicy usiłują się dowiedzieć o co chodzi.
On nie pojedzie- bo nie. Bo jakaś procedura.
Po dłuższej chwili i dyskusji, okazało się,że:
-samochód jest,
-kierowca jest,
- tylko kluczyków do auta nie ma….
Luz, połowę grupy wiezie jeden samochód, wraca i zabiera drugą połowę.
Grunt to dobra organizacja
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Złażąc z Dune 45, pomyśleliśmy z Johnem i Margrytką by polecieć po zboczu na dół.
Po krótkiej dyskusji zdecydował się tylko na ten wyskok Johny, my już byłyśmy za bardzo zmęczone i złaziłyśmy noga za nogą na dół
Czekamy na dole, pod drzewkiem na Johnego, w końcu dociera i mówi:
-bąble mam.
Jakie bąble??????- pytamy.
- Noooo na nogach…- ze smętną miną odpowiada Johny.
Stojąc przez chwilę w wydmie, na stoku, piach poparzył mu nogi, powyżej skarpetek.
Odkażanie, plastry w ruch.
Pacjent przeżył.
- Dobrze,że tylko chwilę siedziałem tyłkiem na tym piachu, bo by mi się co innego ugotowało… -po głębokim namyśle stwierdził Johny.

Na wydmach  można ugotować jajka.
Pod warunkiem,że się je ma przy sobie.

Pustynia Namib- druga najstarsza, która przetrwała w niezmienionej formie na świecie, po pustyni Atacama, ma dużo do zaoferowania.
Z czerwonych wydm, jedziemy w góry Nakuluft, by przejść  się po Kanionie Sesriem. Kanion został wyżłobiony przez rzekę okresową Tsauchab. Podczas deszczów, woda spływa z wyższych partii gór, tworząc w kanionie rwącą rzekę.
Kanion ciekawy, jednak tu się słonko już schowało i zniknęła jego uroda. Zbudowany jest ze skał osadowych, które wyglądają jak beton.

Fotki z kanionu:

wpasowany kolorystycznie gołąb skalny:

Po ok. godzinnym spacerku po kanionie, ruszamy dalej, bo kawał drogi mamy przed sobą- musimy dotrzeć na wieczór do Swakopmund.
Po drodze mijamy rozległe bezludne równiny

na których coraz częściej widać trąbki powietrzne

I przekraczamy Zwrotnik Koziorożca
pod koziorożcem

i oczywiście wlazłam na koziorożca

czyli rogacizna odhaczona

Jedziemy dalej, przejeżdżając przez odludny, księżycowy krajobraz Kuiseb Moon Valley.
Ta księżycowa przestrzeń robi wrażenie

Można poczuć się jak na księżycu

I w końcu dojeżdżamy wymęczeni, ale pełni wrażeń z dzisiejszego dnia, do Swakopmund.
Nasz hotel na najbliższe dwie noce:

i moja miejscówka

...........................................................................................................................................

z życia wycieczki

Dojeżdżamy do hotelu i panowie zaczynają wypakowywać walizki z luku.
Mina większości wyglądała tak:

Walizki wyglądały jak obsypane toną mąki
Tak jak widać na wcześniejszych zdjęciach, 80% to drogi szutrowe,po których podróżowaliśmy, więc trzęsie i się kurzy.
Ja o tym wiedziałam,uprzedzona przed wyjazdem, pakując się w plastikową walizkę, którą łatwo przetrzeć.
Część ludzi się lekko, że tak powiem zirytowała( ci z materiałowymi walizkami) część olała sprawę, a jeden Pan się awanturował, że mu się walika pobrudziła
No cóż...
w Namibi człowieka wytrzęsie, się zakurzy, zleje potem i się zmęczy.
Nie jedżcie tam.

CDN.

Radek- nie wszystkie wydmy są skaliste tylko część Większość wydm to jednak sam piach

Wojtek-

Ela- witaj cieszę się,że mogłam ci przypomnieć znajome widoki Dziękuję za dobre słowo Daj namiar -to szarlotkę podeślę Fakt- pogoda nam się udała podczas całej trasy, pomimo początku pory deszczowej, a najbardziej się właśnie obawiałam,że będzie bez słonka.

No to przerwa minęła, czas jechać dalej