Dana, nie wymagam puryzmu językowego i nie chodziło mi o wytykanie poszczególnych błędów. Rozumiem, że można używać różnych regionalizmów, bądź kolokwializmów, ale takie passusy jak "pszyszliśmy", "wsówki", "chod dog", "rzuli jak gumę do źucia" itp., nieużywanie przecinków (tam, gdzie jest to konieczne), czy wreszcie niekiedy dziwny szyk wyrazów w zdaniu naprawdę odbiera przyjemność czytania. Często trzeba się domyślać, gdzie kończy się jedno zdanie, a gdzie zaczyna kolejne. Mniejsza już o znaki diakrytyczne (choć i ich stosowanie uczyniłoby tekst bardziej komunikatywnym. Skądinąd relacja jest naprawdę ciekawa i dokonanie ewentualnej korekty tekstu w celu wyeliminowania licznych tego typu błędów podwyższyłoby znacznie jej jakość. Stąd moja życzliwa rada. Pozdrawiam.
I jeszcze jedno. Nie rozumiem, jak można traktować jako wroga kogoś, kto zwraca uwagę na błędy, pomyłki i niedociągnięcia? Przecież nikt nie jest doskonały i błędy mogą zdarzyć się każdemu. Pamiętam np., że w swojej relacji z Tokio nazwałem Ginzę ulicą. Oczywiście był to błąd, bo jest to cała dzielnica, na co uwagę zwróciła mi w swym komentarzu Nel. I co? Miałem się obrażać za słuszną uwagę? Podziękowałem i poprawiłem ten passus w tekście. Pozdrawiam.
Dana, nie wymagam puryzmu językowego i nie chodziło mi o wytykanie poszczególnych błędów. Rozumiem, że można używać różnych regionalizmów, bądź kolokwializmów, ale takie passusy jak "pszyszliśmy", "wsówki", "chod dog", "rzuli jak gumę do źucia" itp., nieużywanie przecinków (tam, gdzie jest to konieczne), czy wreszcie niekiedy dziwny szyk wyrazów w zdaniu naprawdę odbiera przyjemność czytania. Często trzeba się domyślać, gdzie kończy się jedno zdanie, a gdzie zaczyna kolejne. Mniejsza już o znaki diakrytyczne (choć i ich stosowanie uczyniłoby tekst bardziej komunikatywnym. Skądinąd relacja jest naprawdę ciekawa i dokonanie ewentualnej korekty tekstu w celu wyeliminowania licznych tego typu błędów podwyższyłoby znacznie jej jakość. Stąd moja życzliwa rada. Pozdrawiam.
I jeszcze jedno. Nie rozumiem, jak można traktować jako wroga kogoś, kto zwraca uwagę na błędy, pomyłki i niedociągnięcia? Przecież nikt nie jest doskonały i błędy mogą zdarzyć się każdemu. Pamiętam np., że w swojej relacji z Tokio nazwałem Ginzę ulicą. Oczywiście był to błąd, bo jest to cała dzielnica, na co uwagę zwróciła mi w swym komentarzu Nel. I co? Miałem się obrażać za słuszną uwagę? Podziękowałem i poprawiłem ten passus w tekście. Pozdrawiam.