19 dni w Kanadzie

Niagara Parks Botanical Gardens to ogrody, którymi opiekują się uczniowie szkoły ogrodniczej.

Na terenie ogrodu znajduje się motylarnia, gdzie żyje 2 tysiące tych pięknych owadów. Nie wchodze tam jednak, ponieważ widziałam już podobne miejsca...a cena biletu nie zachęca

Z drogi Niagara Parkway, którą jadę, widać budynek Robert Moses Generting Station, czyli amerykańską elektrownię wodną.

Prawie dokładnie naprzeciwko znajduje się kanadyjska elektrownia wodna - Sir Adam Beck  Hydroelectric Generating Station. Nie mogę jej jednak z tego miejsca dokładnie zobaczyć.

Tak wygląda w całej okazałości, ale zdjęcie "pożyczone" z zasobów internetu

Nieco dalej pobocze drogi ozdabia kwiatowy zegar. I jak tu się ciągle nie zatrzymywać?

 Okolica Niagary słynie nie tylko z wodospadu. Ta częsć  Ontario słynna jest również z  winnic produkujących unikatowe  wino lodowe. ( oprócz Kanady, jeszcze tylko w Niemczech jest produkowany taki trunek). Produkcja tego wina rozpoczęła się w latach siedemdziesiątych, kiedy kilku młodych winiarzy wpadło na pomysł użycia do produkcji wina przetrzymanych na krzaku winogron, zebranych dopiero, kiedy temperatura spadnie do -12 stopni. Takie winogrona, które wielokrotnie zamarzały i odmarzały na krzaku mają w sobie niezwykłą słodycz. Produkcja wina jest dość skomplikowana...a cena wina lodowego jest 3-4 razy wyższa, niż wina stołowego.

Teraz producentów wina lodowego jest już w Ontario około 100, a każdy zaprasza do swojej winnicy znakami umieszczonymi przy drodze.

Zatrzymałam się przy jednej z winnic. Okazało się, że jest to winnica, której właścicielem jest Wayne Gretzky. Znałam to nazwisko :-), bo lubię sporty wszelkie.

W Kanadzie każdy je zna, bo to hokeista wszechczasów, grający z numerem 99, a hokej to kanadyjski sport narodowy.

Numer  99 został zastrzeżony przez całą ligę NHS i nikt już z tym numerem nie może wystąpić. To jedeny taki przypadek w historii.

Ceny wina lodowego były bardzo wysokie, więc nie kupiłam żadnego.

Zatrzymałam się jeszcze w jednej winnicy, ale również ceny przekroczyły moje finansowe możliwości. Kilkaset złotych za butelkę, to zbyt dużo.

Niagara-on-the-Lake, to niewielkie miasteczko, ale przepiękne. Zatrzymałam się na chwilę przy cmentarzu ( mam słabość do cmentarzy) i niewielkim kościele. Był zamknęty, ale przy kościele kilka osób przygotowywało miejsce na festyn, który miał się odbyć nazajutrz. Po chwili rozmowy okazało się, że jedna z pań, to pastor tego kościoła i zaproponowała, że go otworzy, jeśli chcę zobaczyć.

Kościół św. Andrzeja

To nie budka dla ptaków, tylko darmowa biblioteka. Świetny pomysł.

Niagara-on-the Lake zachwyca czystością, roślinnością i ciekawą architekturą.

W miasteczku od 1962 roku odbywa się Shaw Festival, gdzie pokazuje się sztuki autorstwa George'a Bernarda Shaw, laureata literackiej nagrody Nobla z 1925 roku.

Pomnik pisarza stoi przy głównej ulicy miasta, jest autorstwa Elizabeth Bradford Holbrook.

W Niagara-on-the-Lake są jeszcze inne ciekawe miejsca, ale nie miałam już na nie czasu. Zjadłam tylko szybki posiłek na łonie natury i pojechałam do miejsca, które BARDZO chciałam zdążyć zobaczyć.

Miejsce do którego tak się spieszyłam, to Westfield Village  w Rockton, niedaleko Hamilton. Nie sądzę, żeby wielu turystów z daleka się tam zapuszczało, ale dla mnie to było bardzo ważne miejsce.

Dla jednych Kanada, to hokej, dla innych, to syrop klonowy, dla jeszcze innych różne inne skojarzenia.

Dla mnie Kanada, to "Ania z Zielonego Wzgórza" L.M. Montgomery, jedna z najważniejszych książek w moim życiu. Książka i film, ale film WYŁĄCZNIE ten z 1985r w reżyserii Kevina Sullivana, z Megan Follows w roli Ani.

Colleen Dewhurst w roli Maryli Cuthbert

Richardem Farnsworth w roli Mateusza Cuthberta

i Jonathanem Crombie w roli Gilberta Blythe

Niestety z tej obsady żyje jedynie Megan Follows. Filmowa Maryla zmarła w 1991r, w wieku 67 lat, a Mateusz w 2000r, w wieku 80 lat, tuż po swojej drugiej nominacji do Oscara, za rolę w filmie "The stright story".  Nie żyje również filmowy Gilbert, zmarł  2015 roku, w wieku 48 lat, na tętniaka mózgu.

Całkiem niedawno nakręcono nowy serial o Ani z Zielonego Wzgórza dla Netflixa. Próbowałam to obejrzeć, dotrwałam do czwartego odcinka, dalej nie dałam rady.

Przetłumaczono też ostatnio po raz kolejny na polski "Anne of Green Gables". Przeczytałam... i uważam, że to była strata czasu. Nic wielkiego to tłumaczenie nie wniosło. Dla wielbicieli L.M.Montgomery i jej twórczości Ania będzie zawsze Anią z Zielonego Wzgórza, nie z Zielonych Szczytów, jakkolwiek poprawne takie tłumaczenie by było. A już audiobook, czytany przez polską aktorkę, której nazwiska nie pamiętam i nie chcę pamiętać, powinien być zakazany. Przed czytaniem należy się przygotować, niestety pani czytająca robi DRASTYCZNE błędy w polszyźnie, a wymowa angielskich słów ( szczególnie nazwisk) ma również wiele do życzenia.

Jest moim marzeniem, żeby nikt nie próbował tłumaczyć Szekspira  współczesnym językiem, czy choćby "Chłopów", bo to już by był koniec literatury...

Niektóre sceny z filmu Kevina Sullivana były kręcone właśnie w Westfield Village. Bałam się, że skansen będzie zamknięty, bo nie znalazłam żadnych informacji, że już działa po covidzie.

Przy wjeżdzie na parking była informacja, że można wjechać, jeśli się uiści opłatę 15 CAD i obejrzeć  zamknięte budynki "z wierzchu". Oczywiście wjechałam.

Do niektórych budynków można było zajrzeć przez okno...

Wnętrze tego kościoła "grało" w filmie.

 W tym sklepie Mateusz kupował dla Ani sukienkę z bufiastymi rękawami.

A na tym dworcu czekała na Mateusza Cuthbert'a Ania Shirley we wspomnianym filmie.

Posiedziałam i ja chwilę na tej ławce ale nikt po mnie nie przyjechał

Wizyta w tym skansenie była niezwykłą przyjemnościa. Poczułam się tak, jakbym naprawdę tam była w czasie akcji mojej ulubionej książki. I nikt mi nie przeszkadzał...