Drugi rodzinny tydzień spędziliśmy też na Peloponezie, ale przenieśliśmy się z Mani na środkową część wschodniego z trzech peloponeskich półwyspów. Mieszkaliśmy pomiędzy Tyros i Leonidio w historycznym regionie Tsakonia (Τσακωνιά), niedaleko miejsca, w którym spędzaliśmy część wakacji w 2017 roku. Wynajęliśmy duży dom ze wszystkimi wygodami i obszernym tarasem, z którego roztaczał się piękny widok na morze i położoną kilkadziesiąt metrów niżej kamienistą, niemal bezludną plażę. Jedynym minusem naszej lokalizacji była masakryczna droga dojazdowa do rezydencji. Po zjechaniu z szosy łączącej Argos i Leonidio, trzeba było pokonać kilkaset metrów po wąskiej, stromej, najeżonej kamieniami drodze, na której nie było praktycznie miejsca, w którym jadące z przeciwnych kierunków pojazdy mogłyby się minąć, Droga była szczególnie wymagająca w nocy, bowiem w kilku miejscach odgałęziała się na podobne dróżki, prowadzące do kilku innych domów, usytuowanych podobnie jak nasz na stromym zboczu, opadającym do morza. O pomyłkę w ciemności nie było trudno i wówczas pozostawało jechać aż do końca lub znaleźć miejsce, w którym można było zawrócić, co naprawdę nie było łatwe. Drugim minusem była obecność komarów. Nie było ich wprawdzie tak dużo jak np. na naszych Mazurach, ale wieczorem potrafiły uprzykrzyć życie.
Większość czasu spędzaliśmy na plaży, na której można było znaleźć sporo miejsc w cieniu i cieszyć się samotnością, bo praktycznie docierali tu tylko ci, którzy mieszkali we wspomnianych domach na zboczu góry. Woda w morzu była wspaniała - krystalicznie czysta i ciepła. Można było pławić się godzinami. Dalszych wycieczek z tego miejsca w tym roku nie robiliśmy, Kilka razy byliśmy jedynie w pobliskim Tyros. A ponieważ miasteczko to i jego dzieje opisałem już w mojej relacji z poprzedniego pobytu w Grecji, tym razem ograniczę się tylko do prezentacji zdjęć.
-----
Takie widoki mieliśmy z naszego tarasu.
Po pokonaniu kilkudziesięciu schodów można było rozkoszować się niemal pustą plażą.
A to "nasz" dom w pełnej krasie i przydomowy parking (patrząc na zdjęcie trudno sobie wyobrazić, że droga dojazdowa do tego miejsca to prawdziwy horror).
Jak pisałem powyżej, kilka razy jeździliśmy do Tyros. Oto kilka zdjęć z tego miasteczka.
Po pobycie na Peloponezie synowie z rodzinami wrócili do kraju, a my jeszcze na pięć dni polecieliśmy na wyspę Santorini. Ale o tym będzie już inna galeria.
Pieknie tam.Tym bardziej smutno jak sie widzi aktuale informacje z Grecji i jak te pozary tam ludziom dorobki zycia odbieraja
Gdy byliśmy w Grecji, jeszcze nie szalały tam pożary, ale przy głównych drogach tablice informowały o dużym zagrożeniu pożarowym, apelując o zachowanie ostrożności... Niestety, doszło do pożarów... Pozdrawiam.
Zachody słońca super i rzeczywiście te wydmy mnie również skojarzyły się z Bałtykiem. Fajnie ze piszesz będę śledzić
Dzięki za zainteresowanie. Zapraszam na kolejne odsłony. Pozdrawiam.
Okolice Tyros (Τυρός)
Drugi rodzinny tydzień spędziliśmy też na Peloponezie, ale przenieśliśmy się z Mani na środkową część wschodniego z trzech peloponeskich półwyspów. Mieszkaliśmy pomiędzy Tyros i Leonidio w historycznym regionie Tsakonia (Τσακωνιά), niedaleko miejsca, w którym spędzaliśmy część wakacji w 2017 roku. Wynajęliśmy duży dom ze wszystkimi wygodami i obszernym tarasem, z którego roztaczał się piękny widok na morze i położoną kilkadziesiąt metrów niżej kamienistą, niemal bezludną plażę. Jedynym minusem naszej lokalizacji była masakryczna droga dojazdowa do rezydencji. Po zjechaniu z szosy łączącej Argos i Leonidio, trzeba było pokonać kilkaset metrów po wąskiej, stromej, najeżonej kamieniami drodze, na której nie było praktycznie miejsca, w którym jadące z przeciwnych kierunków pojazdy mogłyby się minąć, Droga była szczególnie wymagająca w nocy, bowiem w kilku miejscach odgałęziała się na podobne dróżki, prowadzące do kilku innych domów, usytuowanych podobnie jak nasz na stromym zboczu, opadającym do morza. O pomyłkę w ciemności nie było trudno i wówczas pozostawało jechać aż do końca lub znaleźć miejsce, w którym można było zawrócić, co naprawdę nie było łatwe. Drugim minusem była obecność komarów. Nie było ich wprawdzie tak dużo jak np. na naszych Mazurach, ale wieczorem potrafiły uprzykrzyć życie.
Większość czasu spędzaliśmy na plaży, na której można było znaleźć sporo miejsc w cieniu i cieszyć się samotnością, bo praktycznie docierali tu tylko ci, którzy mieszkali we wspomnianych domach na zboczu góry. Woda w morzu była wspaniała - krystalicznie czysta i ciepła. Można było pławić się godzinami. Dalszych wycieczek z tego miejsca w tym roku nie robiliśmy, Kilka razy byliśmy jedynie w pobliskim Tyros. A ponieważ miasteczko to i jego dzieje opisałem już w mojej relacji z poprzedniego pobytu w Grecji, tym razem ograniczę się tylko do prezentacji zdjęć.
-----
Takie widoki mieliśmy z naszego tarasu.
Po pokonaniu kilkudziesięciu schodów można było rozkoszować się niemal pustą plażą.
A to "nasz" dom w pełnej krasie i przydomowy parking (patrząc na zdjęcie trudno sobie wyobrazić, że droga dojazdowa do tego miejsca to prawdziwy horror).
Jak pisałem powyżej, kilka razy jeździliśmy do Tyros. Oto kilka zdjęć z tego miasteczka.
Po pobycie na Peloponezie synowie z rodzinami wrócili do kraju, a my jeszcze na pięć dni polecieliśmy na wyspę Santorini. Ale o tym będzie już inna galeria.
-----
Dziękuję za uwagę.
Pieknie tam.Tym bardziej smutno jak sie widzi aktuale informacje z Grecji i jak te pozary tam ludziom dorobki zycia odbieraja
https://marzycielskapoczta.pl/
Napisz pocztowke ze swoich podrozy do chorych dzieci
Gdy byliśmy w Grecji, jeszcze nie szalały tam pożary, ale przy głównych drogach tablice informowały o dużym zagrożeniu pożarowym, apelując o zachowanie ostrożności... Niestety, doszło do pożarów... Pozdrawiam.
Fantastyczną miejscówę mieliście, co za widoki
No trip no life
Też nam się podobało... Pozdrawiam.