Chwilo trwaj-Dominikana -kilka dni w palmowym raju ...

Jeszcze jest jedna rzecz z którą zwiazane są moje wspomnienia z tego lotu .... TURBULANCJE  .W takich warunkach nigdy dotąd i potem na całe szczęście nie przyszło nam ladować.Trwało to w nieskończoność ,wieczne mleko za oknem a na pokładzie niezła telepka i całkowita cisza jak masiem zasiał.Co niektórzy nawet przestali oddawac się pocałunkom  .Jedna pasażerkę rozdygotana przeprowadzają do pierwszej klasy ,no nie wytrzymała psychicznie chyba sytuacji.Na szczęście udało nam się szczęśliwie osiąść na dominikańskiej ziemi ale raj przywitał nas niezłą ulewą .Jak tam potrafi padać prawie każdy wie i że kominów tam brak to też wiadomo a jak wbiegliśmy i wyglądaliśmy w terminalu to możecie sobie wyobrazić.Lotnisko było jedynym miejscem ,kiedy widzieliśmy naszego niemieckiego rezydenta.Resztę spotkań pominęliśmy ,były zbędne . Transferkiem podjeżdżamy pod nasz hotel.Witają nas przy lobby Pampalini charakterystyczni dla tej sieci.

Wilgotność po tylu godzinach lotu wydaje sie być zabójcza więc śmigamy na mały rekonesans czekajac aż rozluźni się przy recepcji .

Proszę z firmowym uśmiechem o chatkę usytuowaną możliwie jak najbliżej oceanu .Mam nadzieję że swoim wyglądem,po tylugodzinnej podróży nie pogrążę się jeszcze bardziej ,ale kto nie ryzykuje nie pije szampana więc...Dostajemy mapkę z zaznaczonym pokojem ,pierwsze piętro jak prosiłam ,już mi się podoba .Pięknie dziękuję i już nie mogę się doczekać.I tu moja natura dała znać .Styrana podróżą,przesunięciem czasowym,spragniona prysznica, wpadam na wspaniały pomysł aby nie czekać na wolnego meleksa i pampalini tylko samemu podejść ,będzie szybciej .Bagaże zdane więc w czym problem...Kiedy wychodzimy jest już ciemno,wkurzam się że nie zobaczę plaży za dnia .Kierujemy się w stronę naszej chatki ....przynajmniej tak nam się wydawało.Kilometrowe identyczne dróżki,pawiloniki,palmy też takie same  Mam NIEODPARTE wrażenie ,że kręcimy się ciągle wokół tego samego fyrtla.Nie uwierzycie ale zeszła już chyba z godzina.Sama nie wiem dlaczego nie zapytaliśmy jedynego  mijającego nas chłopaka o drogę .To był chyba skutek uboczny zmęczenia i frustracji.Jeansy już lepią mi się od tej gorączki do tyłka ,robię się głodna coraz bardziej a tu jeszcze coś co chwilę chrupie mi pod nogami .Robale do domu   Cierpliwa to ja jestem ,ale do czasu i zaczynam rzucać głośno q..ami .Aż tu nagle za plecami słyszę śmiech i hasło ,,co nie możecie trafić ,my tu już tydzień i jeszcze czasami błądzimy'' .Wstyd mi jak byk się zrobiło ,bo klnęłam jak nigdy( no dobra czasami )ale zaraz szybko się pocieszyłam bo wspólnie nad mapką udało nam się do czego dojść .A raczej dzięki pomocy rodaków dojść do naszego pokoju  .Wchodzimy na pięterko i zauważamy że na wszystkich drzwiach w naszym segmencie  wywieszki ...

M. na żarty się zebrało i rechocze,że będzie nocami wesoło z takim sąsiedztwem.Mnie już wszystko jedno -był samolot miłości to może być i domek miłości  .Nie muszę wspominać o walichach dawno pozostawionych pod naszymi drzwiami.... 

Lordziu  .... ,,ostatni '' a dobre,dobre 

Bilbao ,a to zaskoczenie - Ty i lazury ??????? Zapraszam ,tym bardziej 

Daguś ,ryzykuję stwierdzeniem ,,pierwsza '' zaraz się dowiem że już piąty raz w tamtym roku   .Ciebie to się można spodziewać za każdym zakrętem 

Mam cichą nadzieję ,że nie będe musiała wyruszać  po śniadaniu w drogę aby zdążyć na kolację błądząc po tych alejkach .No to teraz nasze gniazdko ...

Tak patrzę i stwierdzam, jakiś straszny nieogar panował w naszym pokoju ale musicie nam to wybaczyć ,innych zdjęć nie mogę odkopać .

TV oczywiście w szafie heheheh i widzę nawet leciał ,,Powrót do przyszłości '' 

Dwa podwójne ogromne łoża... mieściliśmy się bez problemu na jednym .

Prysznic,szybkie inne takie tam  i gotowi jesteśmy do kolacji ,jak trafimy oczywiście.Azymut na tą główną obrany a tam ...

M.dał sie ponieść emocjom 

Po kolacji moim jedynym marzeniem było łóżko i nawet szybko udało się nam do niego trafić