Rano z okien pociągu mogliśmy obserwować miejscowy zwyczaj. Mianowicie panów (panie robią to ponoć przed wschodem słońca, więc ich nie widzieliśmy) zbierających się przy torach i tam publicznie się wypróżniających J Wg rozkładu do stacji w mieście Mathura mieliśmy dojechać o 7:20, faktycznie dotarliśmy tam o 8:45. Tym razem sami musieliśmy przenieść bagaże z peronu do czekającego na nasz autokaru (dołączył do nas kolejny indyjski przewodnik – Surya, który towarzyszył nam już przez pozostałą część wycieczki), na szczęście nie musieliśmy przy tym pokonywać żadnych schodów. Autokarem przejechaliśmy do Agry, o 10:40 dotarliśmy tam do hotelu Utkarsh Vilas. Po przydzieleniu pokoi zjedliśmy w hotelu późne śniadanie. Potem mieliśmy trochę czasu na odpoczynek po męczącej podróży. Ok. 13-stej wyjechaliśmy autokarem na zwiedzanie Agry. Najpierw pojechaliśmy do monumentalnego Czerwonego Fortu (największego i najlepiej zachowanego mogolskiego pałacu), który następnie wspólnie zwiedziliśmy. Budowa fortu rozpoczęła się w 1565, za panowania Akbara, który przeniósł stolicę państwa Mogołów do Agry. Prace budowlane były kontynuowane przez jego następców, zwłaszcza Szachdżahana w pierwszej połowie XVII w. Po przejęciu władzy przez jego syna i następcę Aurangzeba w 1658 Szahdżahan został uwięziony w Czerwonym Forcie, gdzie w 1666 zmarł. Czerwony Fort jest w istocie zespołem budowli zamkniętych wewnątrz potężnych murów zewnętrznych z bloków czerwonego piaskowca, o wysokości do 20 metrów i łącznej długości około 2,5 kilometra. Obecnie do wnętrza fortu wchodzi się przez bramę Amara Singha, zwaną również Bramą Lahore (jedną z dwóch istniejących; drugą jest Brama Delhi). Została ona zbudowana przez Szachdżahana na cześć wielkiego radźpuckiego bohatera Amar Singha Rathore. Wewnątrz fortu (jego zachodnią część zajmuje wojsko i ta część nie jest dostępna dla turystów) znajduje się szereg budowli, głównie o charakterze pałacowym, w tym m.in. Moti Masjid (Meczet Perłowy) – wybudowany w latach 1647-1654, zbudowany jest z piaskowca, ale wnętrza są całe z marmuru, uważany za jeden z najpiękniejszych meczetów Indii, Diwan-i-Am – Sala Audiencji Publicznych (w niej cesarz przyjmował swych urzędników i decydował o najważniejszych sprawach państwowych), zbudowana została przez Akbara z czerwonego piaskowca (w tym miejscu znajdował się słynny Pawi Tron, przeniesiony później do Delhi, a następnie do Iranu, Diwan-i-Khas – Sala Audiencji Prywatnych, gdzie władcy mogolscy przyjmowali dygnitarzy i zagranicznych gości są to właściwie dwie duże sale, kolumny i łuki zdobione są półszlachetnymi kamieniami i kolorowymi kwiatami, Pałac Dżahangira – prywatna rezydencja władców mogolskich zbudowana przez Akbara dla syna Dżahangira, jest to dwukondygnacyjna budowla z czerwonego piaskowca będąca mieszanką architektury radźpuckiej i mogolskiej, jego wymiary 80x90 m, czynią go największym budynkiem wewnątrz fortu, Pałac Khas – ten piękny budynek z białego marmuru służył Szachdżahanowi jako miejsce relaksu, z jednej strony tej budowli płynie rzeka, natomiast z drugiej znajduje się ogórd Anguri Bagh, ze stawami, fonatnnami, wodospadami i kanałami, Ośmioboczna Wieża – ta piękna budowla została zbudowana przez Dżahangira dla jego ukochanej żony Nur Dżahan (w późniejszych czasach to właśnie tutaj Szahdżahan został uwięziony przez swojego syna Aurangzeba), Shish Mahal (Pałac Luster) – używany był jako przebieralnia dla kobiet z haremu, jego ściany są wyłożone mozaiką małych luster, pałac został zbudowany w 1630 r. jako tureckie łaźnie dla członków rodziny, składa się z dwóch sal i dwóch basenów, podłogę wyłożono marmurem, Nagina Masjid (Meczet Klejnotu) – meczet zbudowany przez Szachdżahana dla kobiet z królewskiego haremu. Z pałaców roztacza się piękny widok na rzekę Jamunę, a w tle widać Taj Mahal (dlatego uwięziony tam niegdyś Szahdżahan mógł patrzeć na swoje wspaniałe dzieło). Potem pojechaliśmy (autokar zatrzymała się na parkingu, z którego następnie zostaliśmy podwiezieni busem) już do jednego z 7 Nowych Cudów Świata i głównej atrakcji całej naszej wycieczki czyli do słynnego Taj Mahal. Jest to mauzoleum (położone nad rzeką Jamuną), które kazał zbudować cesarz Szachdżahan (z dynastii Wielkich Mogołów) ku czci swojej przedwcześnie zmarłej (w wieku 38 lat), ukochanej żony Mumtaz Mahal. Budowa Taj Mahal trwała dwadzieścia dwa lata (1632–1654) i pracowało przy niej od 20 do 25 tysięcy robotników. Mauzoleum zbudowano z białego marmuru, przywiezionego z kamieniołomu odległego o prawie 350 km. Marmurowe powierzchnie pokryte są tysiącem kamieni szlachetnych, półszlachetnych i dekoracji kaligraficznych z czarnego marmuru. Do mauzoleum prowadzą trzy bramy wejściowe, przez które wchodzi się do Jilaukhana, rodzaju podjazdu otoczonego parterowymi arkadami z piaskowca. Z Jilaukhana prze główną bramę (symbolizującą wrota do Raju) wchodzi się do ogrodu. Brama sama w sobie jest wspaniałym obiektem. Zbudowano jest z czerwonego piaskowca i bogato zdobiona inkrustacjami z białego marmuru, panelami czarnego marmuru z kaligrafią oraz kolorowymi kamieniami. Wykonane z brązu drzwi zamontowali Brytyjczycy. Ogród stanowi architektonicznie bardzo ważną część kompleksu, gdyż zapewnia odpowiednią perspektywę do podziwiania mauzoleum, które dla lepszego efektu, umieszczono na samym końcu. Szkielet ogrodu stanowią dwie osie, wzdłuż których biegną drogi przedzielone kanałem wodnym. Na głównej osi stoją fontanny. Na przecięciu osi znajduje się platforma z wewnętrzną sadzawką. Boczne ścieżki z obu stron prowadzą do pawilonów. Mauzoleum posadowione jest na dużej, wysokiej na 6 m platformie. Po jednej jego stronie stoi meczet, a po drugiej „mehmankhana” (budynek służący do wypoczynku), który powstał, aby zapewnić symetrię całemu założeniu. Obydwie budowle zbudowane są z czerwonego piaskowca, który na ścianach zewnętrznych ozdobiony jest białym marmurem, dach zaś wieńczą marmurowe kopuły. Sadzawka pomiędzy meczetem a platformą służy wiernym do celów rytualnych. W każdym z czterech rogów platformy stoi bogato zdobiony, 40-metrowy minaret z białego marmuru zwieńczony parasolową kopułą. Do mauzoleum wchodzi się przez 28-metrowy łuk. Ramy łuku ozdobione są wersami z Koranu. Główna kopuła mauzoleum, z miedzianym pinaklem, ma średnicę 18 m i wznosi się 23 m powyżej dachu. Otaczają ją cztery mniejsze kopuły. Bezpośrednio pod kopułą znajduje się replika grobu (cenotaf) Mumtaz Mahal. Jest ona otoczona przez wspaniały ekran, wykładany 43 gatunkami półszlachetnych kamieni. Obok mieści się cenotaf Szachdżahana. Po wstępnej opowieści pilotki dostaliśmy tam 1,5 godziny na indywidualne zwiedzanie i podziwianie tej oszałamiającej swoim pięknem budowli. Po opuszczeniu terenu Taj Mahal mieliśmy jeszcze trochę czasu wolnego na ewentualne zakupy w miejscowych sklepikach. Następnie busem wróciliśmy na parking, gdzie przesiedliśmy się do naszego autokary, którym pojechaliśmy do sklepu z dywanami i tekstyliami. Zaserwowano nam tam poczęstunek (samosy, rum z colą), trochę poopowiadano o produkcji dywanów, dokonano efektownej prezentacji towaru, a potem chętni mogli dokonać zakupów. Potem autokar podwiózł nas jeszcze pod sklep monopolowy, gdzie chętni mogli dokonać zakupu miejscowych trunków (np. rumu mnicha). Potem wróciliśmy już do hotelu (dotarliśmy do niego ok. 18:30), w którym zjedliśmy jeszcze kolację i na tym zakończyliśmy wspólny program dnia.
Obrazki z okolicy galerii handlowej
A to transport bagaży na peron
Scenki z oczekiwania na peronie na nasz pociąg
I na koniec obrazki z pociągu
4 III 2014 r. (wtorek)
Rano z okien pociągu mogliśmy obserwować miejscowy zwyczaj. Mianowicie panów (panie robią to ponoć przed wschodem słońca, więc ich nie widzieliśmy) zbierających się przy torach i tam publicznie się wypróżniających J Wg rozkładu do stacji w mieście Mathura mieliśmy dojechać o 7:20, faktycznie dotarliśmy tam o 8:45. Tym razem sami musieliśmy przenieść bagaże z peronu do czekającego na nasz autokaru (dołączył do nas kolejny indyjski przewodnik – Surya, który towarzyszył nam już przez pozostałą część wycieczki), na szczęście nie musieliśmy przy tym pokonywać żadnych schodów. Autokarem przejechaliśmy do Agry, o 10:40 dotarliśmy tam do hotelu Utkarsh Vilas. Po przydzieleniu pokoi zjedliśmy w hotelu późne śniadanie. Potem mieliśmy trochę czasu na odpoczynek po męczącej podróży. Ok. 13-stej wyjechaliśmy autokarem na zwiedzanie Agry. Najpierw pojechaliśmy do monumentalnego Czerwonego Fortu (największego i najlepiej zachowanego mogolskiego pałacu), który następnie wspólnie zwiedziliśmy. Budowa fortu rozpoczęła się w 1565, za panowania Akbara, który przeniósł stolicę państwa Mogołów do Agry. Prace budowlane były kontynuowane przez jego następców, zwłaszcza Szachdżahana w pierwszej połowie XVII w. Po przejęciu władzy przez jego syna i następcę Aurangzeba w 1658 Szahdżahan został uwięziony w Czerwonym Forcie, gdzie w 1666 zmarł. Czerwony Fort jest w istocie zespołem budowli zamkniętych wewnątrz potężnych murów zewnętrznych z bloków czerwonego piaskowca, o wysokości do 20 metrów i łącznej długości około 2,5 kilometra. Obecnie do wnętrza fortu wchodzi się przez bramę Amara Singha, zwaną również Bramą Lahore (jedną z dwóch istniejących; drugą jest Brama Delhi). Została ona zbudowana przez Szachdżahana na cześć wielkiego radźpuckiego bohatera Amar Singha Rathore. Wewnątrz fortu (jego zachodnią część zajmuje wojsko i ta część nie jest dostępna dla turystów) znajduje się szereg budowli, głównie o charakterze pałacowym, w tym m.in. Moti Masjid (Meczet Perłowy) – wybudowany w latach 1647-1654, zbudowany jest z piaskowca, ale wnętrza są całe z marmuru, uważany za jeden z najpiękniejszych meczetów Indii, Diwan-i-Am – Sala Audiencji Publicznych (w niej cesarz przyjmował swych urzędników i decydował o najważniejszych sprawach państwowych), zbudowana została przez Akbara z czerwonego piaskowca (w tym miejscu znajdował się słynny Pawi Tron, przeniesiony później do Delhi, a następnie do Iranu, Diwan-i-Khas – Sala Audiencji Prywatnych, gdzie władcy mogolscy przyjmowali dygnitarzy i zagranicznych gości są to właściwie dwie duże sale, kolumny i łuki zdobione są półszlachetnymi kamieniami i kolorowymi kwiatami, Pałac Dżahangira – prywatna rezydencja władców mogolskich zbudowana przez Akbara dla syna Dżahangira, jest to dwukondygnacyjna budowla z czerwonego piaskowca będąca mieszanką architektury radźpuckiej i mogolskiej, jego wymiary 80x90 m, czynią go największym budynkiem wewnątrz fortu, Pałac Khas – ten piękny budynek z białego marmuru służył Szachdżahanowi jako miejsce relaksu, z jednej strony tej budowli płynie rzeka, natomiast z drugiej znajduje się ogórd Anguri Bagh, ze stawami, fonatnnami, wodospadami i kanałami, Ośmioboczna Wieża – ta piękna budowla została zbudowana przez Dżahangira dla jego ukochanej żony Nur Dżahan (w późniejszych czasach to właśnie tutaj Szahdżahan został uwięziony przez swojego syna Aurangzeba), Shish Mahal (Pałac Luster) – używany był jako przebieralnia dla kobiet z haremu, jego ściany są wyłożone mozaiką małych luster, pałac został zbudowany w 1630 r. jako tureckie łaźnie dla członków rodziny, składa się z dwóch sal i dwóch basenów, podłogę wyłożono marmurem, Nagina Masjid (Meczet Klejnotu) – meczet zbudowany przez Szachdżahana dla kobiet z królewskiego haremu. Z pałaców roztacza się piękny widok na rzekę Jamunę, a w tle widać Taj Mahal (dlatego uwięziony tam niegdyś Szahdżahan mógł patrzeć na swoje wspaniałe dzieło). Potem pojechaliśmy (autokar zatrzymała się na parkingu, z którego następnie zostaliśmy podwiezieni busem) już do jednego z 7 Nowych Cudów Świata i głównej atrakcji całej naszej wycieczki czyli do słynnego Taj Mahal. Jest to mauzoleum (położone nad rzeką Jamuną), które kazał zbudować cesarz Szachdżahan (z dynastii Wielkich Mogołów) ku czci swojej przedwcześnie zmarłej (w wieku 38 lat), ukochanej żony Mumtaz Mahal. Budowa Taj Mahal trwała dwadzieścia dwa lata (1632–1654) i pracowało przy niej od 20 do 25 tysięcy robotników. Mauzoleum zbudowano z białego marmuru, przywiezionego z kamieniołomu odległego o prawie 350 km. Marmurowe powierzchnie pokryte są tysiącem kamieni szlachetnych, półszlachetnych i dekoracji kaligraficznych z czarnego marmuru. Do mauzoleum prowadzą trzy bramy wejściowe, przez które wchodzi się do Jilaukhana, rodzaju podjazdu otoczonego parterowymi arkadami z piaskowca. Z Jilaukhana prze główną bramę (symbolizującą wrota do Raju) wchodzi się do ogrodu. Brama sama w sobie jest wspaniałym obiektem. Zbudowano jest z czerwonego piaskowca i bogato zdobiona inkrustacjami z białego marmuru, panelami czarnego marmuru z kaligrafią oraz kolorowymi kamieniami. Wykonane z brązu drzwi zamontowali Brytyjczycy. Ogród stanowi architektonicznie bardzo ważną część kompleksu, gdyż zapewnia odpowiednią perspektywę do podziwiania mauzoleum, które dla lepszego efektu, umieszczono na samym końcu. Szkielet ogrodu stanowią dwie osie, wzdłuż których biegną drogi przedzielone kanałem wodnym. Na głównej osi stoją fontanny. Na przecięciu osi znajduje się platforma z wewnętrzną sadzawką. Boczne ścieżki z obu stron prowadzą do pawilonów. Mauzoleum posadowione jest na dużej, wysokiej na 6 m platformie. Po jednej jego stronie stoi meczet, a po drugiej „mehmankhana” (budynek służący do wypoczynku), który powstał, aby zapewnić symetrię całemu założeniu. Obydwie budowle zbudowane są z czerwonego piaskowca, który na ścianach zewnętrznych ozdobiony jest białym marmurem, dach zaś wieńczą marmurowe kopuły. Sadzawka pomiędzy meczetem a platformą służy wiernym do celów rytualnych. W każdym z czterech rogów platformy stoi bogato zdobiony, 40-metrowy minaret z białego marmuru zwieńczony parasolową kopułą. Do mauzoleum wchodzi się przez 28-metrowy łuk. Ramy łuku ozdobione są wersami z Koranu. Główna kopuła mauzoleum, z miedzianym pinaklem, ma średnicę 18 m i wznosi się 23 m powyżej dachu. Otaczają ją cztery mniejsze kopuły. Bezpośrednio pod kopułą znajduje się replika grobu (cenotaf) Mumtaz Mahal. Jest ona otoczona przez wspaniały ekran, wykładany 43 gatunkami półszlachetnych kamieni. Obok mieści się cenotaf Szachdżahana. Po wstępnej opowieści pilotki dostaliśmy tam 1,5 godziny na indywidualne zwiedzanie i podziwianie tej oszałamiającej swoim pięknem budowli. Po opuszczeniu terenu Taj Mahal mieliśmy jeszcze trochę czasu wolnego na ewentualne zakupy w miejscowych sklepikach. Następnie busem wróciliśmy na parking, gdzie przesiedliśmy się do naszego autokary, którym pojechaliśmy do sklepu z dywanami i tekstyliami. Zaserwowano nam tam poczęstunek (samosy, rum z colą), trochę poopowiadano o produkcji dywanów, dokonano efektownej prezentacji towaru, a potem chętni mogli dokonać zakupów. Potem autokar podwiózł nas jeszcze pod sklep monopolowy, gdzie chętni mogli dokonać zakupu miejscowych trunków (np. rumu mnicha). Potem wróciliśmy już do hotelu (dotarliśmy do niego ok. 18:30), w którym zjedliśmy jeszcze kolację i na tym zakończyliśmy wspólny program dnia.
Dokumentację fotograficzną z tego dnia zacznijmy od rzutu oko na nasz pociąg stojący na stacji w mieście Mathura
Kilka fotek z trasy przejazdu do Agry
A to już późne śniadanie w hotelu
Teraz kilka zdjęć z hotelu