Następny dzień z rana jedzemy na przystań gdzie popłyniemy na lodowce. Jestemy w Ameryce Południowej a więc i godzinne spóźnienie przy odpłynięciu katamaranu nie jest niczym nowym.
Po ok. 40 minutach wracam do przystani wsiadamy na statek i płyniemy na lodowce.
Cały rejs ma trwać ok.5 godzin.
Na początek płyniemy w całkiem ładnej pogodzie w kierunku lodowca Upsala. Sam lodowiec jest jednym z największych wypustów z południowego pola lodowego. Jest bardzo dynamiczny podobno przypomina nieco lodowce grenlandzkie, z tą różnicą, że uchodzi on do wielkiego jeziora Lago Argentino, a nie do morza. Czoło lodowca Upsala miewało w przeszłości okresy szybkiej recesji, z których ostatni skończył się pod koniec lat 1990. Jest to chyba największy lodowiec w Ameryce Południowej ma ponad 90 długości i ponad 760 kilometrów kwadratowych. Do samego lodowca będziemy płynąć ponad 2 godziny.
Pogoda drastycznie się zmienia, zaczyna padać deszcz ze śniegiem, wieje potworny wiatr. Należy na pokładzie zaprzeć się mocno nogami aby się nie przewrócić. Dopływamy do lodowca Upsala., niestety ilość pływających gór lodowych i kry nie pozwala na bliskie dopłynięcie do poteżnej lodowej góry. Dlatego zdjęć mało i z tele bo warunki na zewnątrz były okropne.
Do tego jeszcze duża mgła i bardzo słaba widoczność.
Indy, faktycznie odgłos spadającego lodu do wody zwrócił naszą uwagę . Byliśmy z 200 metrów od lodowca.
P.S Jeszcze prośba, wiem że nie powinienem na tym wątku, ale gdybyś mogła zwrócić uwagę na rodzaj bagażu ( walizki czy miękkie torby) jaki obowiązuje na tripie do Gwinei i czy warto zabrać ze sobą jakieś ciszki dla dzieci, bo moja żona już zaczyna zbierać.
Płyniem w kierunku Lodowca Spagenzzini Jego główną cechą jest wysokość jego czoła, który osiąga nawet do 135 m, co czyni go najwyższym w Parku Narodowym Los Glaciares i jednym z najważniejszych.Ma powierzchnię 66 kilometrów kwadratowych i średnią szerokość 1,5 km. Ale nietety nadal wieje pada i jest mgliście jak cholera. Wszyscy siedzą w środku i rozgrzewają czym się da *drinks*.
Jak się wyjdzie jednak na zewnątrz, w czapce szaliku, kapturze i rękawicach można zobaczyć fajne co nieco.
Następny dzień z rana jedzemy na przystań gdzie popłyniemy na lodowce. Jestemy w Ameryce Południowej a więc i godzinne spóźnienie przy odpłynięciu katamaranu nie jest niczym nowym.
Odjeżdżamy kawałek dalej na małą przechadzkę.
Po ok. 40 minutach wracam do przystani wsiadamy na statek i płyniemy na lodowce.
Cały rejs ma trwać ok.5 godzin.
Na początek płyniemy w całkiem ładnej pogodzie w kierunku lodowca Upsala. Sam lodowiec jest jednym z największych wypustów z południowego pola lodowego. Jest bardzo dynamiczny podobno przypomina nieco lodowce grenlandzkie, z tą różnicą, że uchodzi on do wielkiego jeziora Lago Argentino, a nie do morza. Czoło lodowca Upsala miewało w przeszłości okresy szybkiej recesji, z których ostatni skończył się pod koniec lat 1990. Jest to chyba największy lodowiec w Ameryce Południowej ma ponad 90 długości i ponad 760 kilometrów kwadratowych. Do samego lodowca będziemy płynąć ponad 2 godziny.
Mapka z internetu
Wypływamy, widoczki całkiem fajowe.
Co do ubrań na poczatku wyglądało to jakoś tak.
Pojawiają się pierwsze kry lodowe o fantastycznych kolorach
Żadne ale to żadne zdjęcie nie jest w stanie oddać tych kolorów
Może powiększenie zdjęcia pokaze niesamowitą strukturę tego lodu
Wrażenia niesamowite, czegoś takiego nigdy nie widzieliśmy.
Pogoda drastycznie się zmienia, zaczyna padać deszcz ze śniegiem, wieje potworny wiatr. Należy na pokładzie zaprzeć się mocno nogami aby się nie przewrócić. Dopływamy do lodowca Upsala., niestety ilość pływających gór lodowych i kry nie pozwala na bliskie dopłynięcie do poteżnej lodowej góry. Dlatego zdjęć mało i z tele bo warunki na zewnątrz były okropne.
Do tego jeszcze duża mgła i bardzo słaba widoczność.
Rzeczywiście wygląda to trochę podobnie jak na Grenlandii ,choć tak intesywnego koloru niebieskiego na krach nie widzialam, nawet po whisky
No trip no life
Moreno to jednak cud natury. Wyjatkowej urody obraz - zielen otaczających wzgórz, lodowiec a w tle Andy! Nie można chcieć więcej...
Sigmo, czy w momencie cielenia się lodowca byliscie na tyle blisko by słyszeć odgłosy odrywania się lodu?
Indy, faktycznie odgłos spadającego lodu do wody zwrócił naszą uwagę . Byliśmy z 200 metrów od lodowca.
P.S Jeszcze prośba, wiem że nie powinienem na tym wątku, ale gdybyś mogła zwrócić uwagę na rodzaj bagażu ( walizki czy miękkie torby) jaki obowiązuje na tripie do Gwinei i czy warto zabrać ze sobą jakieś ciszki dla dzieci, bo moja żona już zaczyna zbierać.
Pozdrawiam i życzę pięknych wakacji
Płyniem w kierunku Lodowca Spagenzzini Jego główną cechą jest wysokość jego czoła, który osiąga nawet do 135 m, co czyni go najwyższym w Parku Narodowym Los Glaciares i jednym z najważniejszych.Ma powierzchnię 66 kilometrów kwadratowych i średnią szerokość 1,5 km. Ale nietety nadal wieje pada i jest mgliście jak cholera. Wszyscy siedzą w środku i rozgrzewają czym się da *drinks*.
Jak się wyjdzie jednak na zewnątrz, w czapce szaliku, kapturze i rękawicach można zobaczyć fajne co nieco.
W oddali na wzgórzach ciągną się też inne lodowce.
Dopływamy do Glaciar Spagenzzi zachmurzono i pada a wiatr wieje bardzo mocno od strony lodowca zalewając sprzęt i twarze.Brrrrr....
Pojawiają się promienie słoneczne, ale dalej leje.
Taka jedna fotka do wywalenia.
Naprawdę wysoki był skubaniec
Trzeba zwracać, ale płyniemy inną drogą. Widać też jęzory innych lodowców.
W końcu pojawia się słońce tylko dlaczego tak późno.